پونا شهر هندی دانشجویی ایرانیان

هرساله تعداد زیادی از جوانان و نوجوانان ایران به امید راه یابی به فرصت های تحصیلی و همچنین خروج از کشور به دلیل شرایط موجود راهی دیار غربت می شوند و خانه و فامیل و ریشه های خود را یا برای همیشه و یا برای مدتی ترک می کنند که ای کاش شرایط غیر از این بود و مسئولان این پتانسیل عظیم رو در داخل کشور حفظ می کردند و مانع از خروج آنها می شدند بطور مثال کشور افغانستان با وجود تمامی مشکلاتی داخلی وخارجی که دارد اما در این باره یعنی مهاجرت دانشجویان به خارج از کشورش برنامه های بلند مدت و بسیار دقیقی طرح کرده اولا که تمامی دانشجویان افغانی که در هندوستان تحصیل می کنند بورسیه کشور هستند و قبل از اینکه برای تحصیل به هندوستان یا هر کشور دیگری اعزام شوند باید در امتحاناتی شرکت کنند بنابراین دولت کنترل کامل بر روی آنها دارد اما متاسفانه ایران برای دانشجویانی که از کشور خارج می شوند هیچ نظارتی ندارد و همین مشکل ساز شده است بخصوص در هندوستان.

 البته من هرگز مخالف تحصیل و پیشرفت نیستم چون خودم هم یک سال یعنی از سال 2007 میلادی تا 2008 میلادی میان همین گروه زندگی کردم و تجربه های بسیار خوبی نیز کسب کردم و البته به نوعی شغلی که الان هم مشغول به کار هستم مدیون همون یکسال و درس خوندنم هستم اما کلا افرادی که برای تحصیل به خارج از ایران می روند به دو بخش تقسیم می شوند 1. با انگیزه 2. بدون انگیزه

گروه اول معمولا با رده سنی بیش از 27 سال و برای طی مدارج فوق لیسانس به بالا هستند که با کوله باری از تجربه از ایران خارج می شوند و قادر به کنترل شرایط زندگی خود هستند و عموما موفق و سربلند در هرگوشه از این دنیای خاکی مشغول به گذران زندگی خواهند بود و نام ایران را همیشه در مراکز علمی و فرهنگی جهان زنده نگهداشته اند که باید واقعا به این گروه خسته نباشید گفت چون با سخت ترین شرایط و دوری از وطن توانسته اند نام ایران رو زنده نگهدارند و شاید هم تعدادی از همین گروه دوباره به میهن برگردند و به وطن خودشون خدمت کنند که البته تا آنجایی که من دیدم افرادی که بازگشت را انتخاب کرده اند بیشتر از 15 درصد کل نیستند که از همین تعداد هم بیشتر افرادی هستند که بورس های دولتی دارند و مجبور به بازگشتند هستند و مابقی به دلایل خانوادگی بازگشته اند.

اما گروه دوم نوجوانانی که صرفا به امید رفتن از ایران و داشتن اندک آزادی از کشور خارج می شوند و البته بهترین گزینه و بهترین راه گزینه درس خواندن است که والدین هم کمی دلخوش باشند.  تعداد زیادی از این نوجوانان به هندوستان و شهر پونا می آیند ولی متاسفانه بدون اندک بازدهی در نهایت دوباره ی مجبور به بازگشت می شوند و یا اینکه ... من به امید این که هرکسی که قصد رفتن رادارد بتواند با گوشه ای از زندگی و شرایط موجود آشنا شود این مطلب را نوشتم و امیدوارم قبل از تصمیم گیری و اقدام به هر حرکتی آنها به نوعی با این مطلب ارتباط برقرار کنند و از شرایط زندگی در خارج از ایران بخصوص در هندوستان و بخصوص شهر پونا که گزینه نخست دانشجویان ایرانی هست اطلاع پیدا کنند.

نحوه رفتن به هندوستان برای تحصیل به این گونه هست که ابتدا افرادی که قصد خروج از کشور را برای درس خواند دارند شروع به تحقیق می کنند و بنا به امکانات مالی و شرایط خودشون منطقه ای را برای درس خوندن انتخاب می کنند ولی هیچ کجا آسانتر از کشور هندوستان و آن هم شهر پونا نیست که اغلب همین شهر که به گفته شرکت های اعزام دانشجو آکسفورد شرق نام گرفته نیست از طرفی نباید نقش تبلیغات رو نادیده گرفت که اکثرا منحصر به دو کشور مالزی و هندوستان می باشند. قبلا از هر سخنی به همه دوستان توصیه می کنم که با دقت این مطلب را بخوانید و بعد کمی فکر کنید و اقدام کنید. لازم به یادآوری هست که هرگز نیاز به پرداخت هزینه سنگین به این گونه شرکت ها نیست شما اگر فرصتی داشته باشد و فقط یکبار به همین شهر سفر کنید به قول معروف هم فال هست و هم تماشا ، بعد از سفر به این شهر متوجه خواهید شد خودتان می توانید همه کارهارا انجام خواهید داد بدون از دست دادن مبلغ زیادی پول و البته با دید باز انتخاب خواهید کرد نه با تعریف و متجیدهای موسسات اعزام دانشجو و یا گفته های من. سفارت هندوستان به راحتی و بسرعت به شما ویزای توریستی می دهد و هیچ نیازی به واسطه بازی یا غیره نیست. معمولا فصل ثبت نام دانشگاهها از اواخر اسفند ماه آغاز می شود و تا اواسط خرداد ادامه دارد و شروع سال تحصیلی هم از اول تیر می باشد باید توجه داشته باشید که از اوایل اسفند ماه تا اوایل تیر فصل بسیار گرم در شهر پونا می باشد و بعد از آن فصل باران که در این فصل باران های بسیار سنگینی می بارد و تقریبا در مهرماه تا اوایل اسفند به اصطلاح فصل سرماست ولی این سرما برای ما حکم بهار را خواهد داشت. این موضوع یعنی زمان ثبت نام برای دوره های زبان کوتاه مدت متفاوت خواهد بود و تقریبا هر سه ماه یکبار تکرار می شود.

شهر پونا در جنوب غربی کشور هندوستان قرار دارد و تقریبا 1.5 ساعت با شهر بزرگ بمبئی فاصله دارد.  اگر هنگام سوار شدن به هواپیما کنار پنجره باشید بعد از گذشت تقریبا سه ساعت و نیم با صحنه ای روبرو خواهید شد که هرگز در طول عمر خود ندیده اید. درست زمانی که هواپیما اعلام می کند که در حال فرود در فرودگاه بین المللی بمبئی هستیم شما مساحت بسیار بزرگی از حلبی آبادی را کنار فرودگاه ساخته شده را خواهید دید و شلوغی این شهر را کاملا حس خواهید کرد البته گذشته از کثیفی شهرها که این یکی از خاصیت های شهرهای هندوستان می باشد .(تصاویری از فرودگاه بین المللی بمبئی)

 

 

به هر حال حتما با تعداد زیادی از دانشجویان مقیم هم در طی پرواز آشنا شدید و اطلاعات خوبی از آنها به دست آورده اید ولی وقتی از هواپیما خارج شدید و وارد سالن شدید فرودگاه خیلی زیبایی نمی بینید اما یک نکته کاملا جلب توجه می کند و آن بوی هندوستان هست که چیزی شبیه بوی تند ادویه جات می باشد این بو هرگز از ذهن شما خارج نخواهد شد.  

 برای رسیدن به شهر پونا 2 راه موجود هست یکی استفاده از قطار و دیگری از تاکسی که معمولان دانشجویان مقیم از تاکسی های گروهی معروف به کول کپ استفاده می کنند به این ترتیب که افرادی که معمولا ایرانی های مقیم آنجا هستند ون هایی را اجاره کرده اند و دانشجویان ایرانی یا هر کسی را از پونا به بمبئی یا برعکس منتقل می کنند تا سال 2008 میلادی برای هر نفر 650 روپیه باید می پرداختیم تا از پونا به فرودگاه بمبئی یا از فرودگاه به پونا برویم (لازم به یادآوری هست که برای استفاده از این تاکسی ها باید از قبل جا رزرو کرده باشید که البته برای اینکار زیاد هم سخت نیست) ولی در مورد قیمت قطار یا وسایل دیگر من اطلاعی ندارم.

این سرویس ها با توجه به نوع ماشین و مهارت راننده معمولان بین یک ساعت و نیم تا دو ساعت در راه خواهند بود که البته ابتدا شلوغی شهر خیلی ناراحت کننده هست و اکثر این زمان هم در ترافیک شهر بمبئی سپری خواهد شد. ولی وقتی وارد جاده می شود میمون ها و فضای سبز جاده بسیار جالب خواهد بود بعد از گذشت تقریبا 40 دقیقه این وسایل نزدیک مک دونالد در بین راه برای خوردن ناهار نگه می دارند و شما می توانید برای خوردن اولین وعده غذایی خود در هندوستان اقدام کنید که البته این رستوران های زنجیره ای فقط از گوشت مرغ استفاده می کنند . توصیه من به شما این هست که هرگز از همبرگر ماهی سفارش ندهید . برای یک وعده همبرگر مرغ به همراه سیب زمینی و نوشیدنی تقریبا 100 روپیه باید بپردازید که هر روپیه به زمان من 22.5 تومان بود. 

 برای اقامت در شهر پونا اگر برای اولین بار سفر کرده باشید باید یا هتل را انتخاب کنید یا مجتمع انجمن اسلامی (نام این مجتمع انجمن اسلامی گذاشته شده چون توسط رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران اداره می شود و وابسته به سفارت این هست) خیلی از تازه واردها این گزینه را دوست ندارند چون در داخل این اقامت گاه شما باید شئونات اسلامی را رعایت کنید و قوانین کشور جمهوری اسلامی ایران در این ساختمان برقرار می باشد. اما به هرحال جای تمیز و مطمئنی هم هست برای اقامت موقت و مهم ترین گزینه این هست که اگر در این اقامت گاه چند روزی رو سپری کنید با کل شهر پونا آشنا خواهید شد و تقریبا تمامی کارهایی را که باید انجام دهید رو می فهمید.

اگر به عنوان دانشجو وارد شهر پونا می شوید حتما به یاد داشته باشید که فقط 14 روز فرصت دارید تا خودتون رو به اداره پلیس پونا که نزدیک خیابان ام جی رود (مخفف مهاتما گاندی رود) معرفی کنید و فرم A و B رو پرکنید تا بعد از آن به شما برگه اقامت داده شود شما اگر در هتل اقامت داشته باشید یا آدرس سکونت ثابتی نداشته باشید مجبور هستید بعد از اجاره مسکن دوباره این مرحله را انجام دهید که زیاد کار راحتی نیست بنابراین بهترین کار این هست که قبل از پایان این مدت منزلی رو اجاره کرده باشید و در هنگام پرکردن این فرم ها اجاره نامه خودتون رو که به تایید دادگاه رسانده اید رو ارائه دهید. (مراحل ثبت اجاره نامه در دادگاه که حتما باید این کار و انجام دهید این هست که ابتدا باید قرارداد اجاره خودتون رو تایپ کنید (٢٠ روپیه هزینه تایپ) بعد شما باید به دادگاه شهر پونا نزدیک فرگوسن رُود بروید و آن قرارداد رو به تایید دادگاه برسونید و آن را  مُهر کنید هزینه این کار هم بستگی به اون وکیلی داره که این کار رو برای شما انجام می دهد داره که بین 10 تا 40 روپیه هست که کمی هم به مبلغ اجاره و ودیعه بستگی دارد این قرارداد در دو نسخه تهیه خواهد شد که یکی پیش شما و دیگری پیش صاحب خانه خواهد بود یادتان باشد که حتما این کار را برای راحتی خودتان انجام دهید و هنگام تایپ شدن آن حتما موارد زیر را کنترل کنید 1. مبلغ اجاره بها، 2. مبلغ ودیعه، 3. مدت اجاره 4. اسم و مشخصات خودتون و اگر همخونه هم دارید مشخصات آنها.)  

 ولی اصلا عجله نکنید چون با این عجله ممکن هست گزینه مناسبی رو انتخاب نکنید و به هیچ عنوان به گفته افراد واسطه اهمیت ندهید و کاری را که به صلاح شماست انجام دهید.

از سوی دیگر ، متاسفانه در مورد دانشجویان ایرانی نیاز به تمدید مجدد این برگه هست بنابراین حتما به تاریخ پایان اجازه اقامت خودتون دقت کنید تا جریمه نشوید.  در مواردی اعتبار این برگه اقامت تقریبا همان دوره زمان تحصیل شماست ولی در بیشتر موارد بعد از سه یا شش ماه نیاز به تمدیددارد که این خود پروسه ای بسیار ناراحت کننده و سختی نیز دربر دارد. و تازه در همین اداره هست که شرایط بسیار ناگوار دانشجویان ایرانی که سالهاست مقادیر هنگفتی از سرمایه را دودستی تقدیم هندوستان می کنند خواهید شد. (بی تفاوتی، گاهی اوقات بی احترامی ، معطلی و ....) چند نکته درد آور در اداره پلیس پوناست که به نظر من سفارت جمهوری اسلامی ایران باید با روابط خود به این شرایط رسیدگی کند اما متاسفانه کوچکترین توجهی به شرایط موجود دانشجویان ایران البته غیر از افراد بورسیه دولتی نمی شود و تقریبا آنها به حال خود رها شده اند و...

 شما در این اداره با تعداد زیادی از دانشجویان ملیت های دیگر مثل کره ای، ژاپنی، یمنی، عربستانی ، نیجریه ، مصر و تعدادی هم آمریکایی آشنا می شود که به راحتی کارشنان انجام می شود و ویزای آنها با توجه به روابط کشورشان نیاز به تمدید ندارد اما دریغ از ایران که حتی قسمت درخواست آنها نیز جدا شده است!!!!

ولی قبل از این که به اداره پلیس مراجعه کنید  حتما باید به پزشک مراجعه کنید و چند واکسن بسیار ضروری و لازم رو تزریق کنید . البته مطبی معروف که متعلق به پزشکی به نام خانم دکتر وطنخواه که ایشان مهاجر ایرانی هستند قرار دارد که درست نزدیک اداره پلیس و منطقه ای معروف به کمپ می باشد (منطقه کمپ ، منطقه ای است که مسلمانان ساکن پونا در آن اقامت دارند و البته یک مسجد بسیار معروف در بین دانشجویان ایرانی به نام مسجد امام باره نیز در این منطقه قرار دارد که روزهای اعیاد و  مراسم مذهبی محل تجمع دانشجویان ایرانی نیز هست) ولی بیماری سخت دیگری که باید در شهر پونا بسیار نگران آن بود و هرگز هیچ تب و لرزی را بی اهمیت نگیرید و آن بیماری در اثر نیش پشه ای بنام دینگو به وجود می آید و شاید باعث مرگ نیز بشود این بیماری اینقدر شایع هست که یک بیمارستان تخصصی در پونا برای این بیماری در نظر گرفته شده است. اما اگر خدایی ناکرده بیماری پیش اومد حتما خودتون رو به جهانگیر هازپیتال (بیمارستان جهانگیر) برسونید تا به مشکل نخورید و از خدمات به روز این بیمارستان بهرمند شوید البته لازم به یادآوری هست که شما در دوران تحصیل بیمه هستید و می توانید از مراکز درمانی دانشگاه محل تحصیل خود هم استفاده کنید که البته زیاد مجهز نیستند. اما  نکته بسیار مهم رعایت بهداشت فردی شماست هنگام اقامت شما در هند می باشد.

به هرحال باید تحمل کرد، بعد از استقرار در شهر پونا حالا یا هتل (از شبی 1000 روپیه تا 4000 روپیه) یا انجمن اسلامی یا حتی منزل یکی از دوستان که این بهترین گزینه می باشد، باید به فکر تهیه و تدارک وسایل زندگی و خونه باشید. روش اجاره مسکن معمولان به این صورت بوده که افرادی که به دلال (agent) معروف هستند و همه نیز ایرانی هستند (لازم به یادآوری می باشد که این افراد از دانشجویان قدیمی ایرانی هستند که برای گذران زندگی و تامین هزینه های خود به این کار رو آورده اند) به سمت شما خواهند آمد چون تازه واردها کاملا مشخص هستند و همه آنها نیز از روزهای ورود تازه واردها  با خبر هستند به اصطلاح خودشان فصل کار مشخص است.

من با وجود یکی از دوستان هندی پدرم به نام آقای بالا (Bala) از این افراد یعنی از واسطه های ایرانی کمک نگرفتم آقای بالا به همراه خانواده خودش به من خیلی کمک کرد حتی مدتی هم موتورسیکلت خودش رو به من قرض داد تا از اون استفاده کنم . اما به شما هم توصیه می کنم که مراقب کارهایتان باشید که بعدا پشیمان خواهید شد. این افراد معمولا اجاره بهای منزل را برای گرفتن پورسانت بیشتر بالاتر می برند. (خیابان ام جی رُود- پونا)

تا زمانی که من در هندوستان بودم شرایط اجاره منزل به این صورت بود که شما مجبور به پرداخت مبلغی به عنوان ودیعه بودید و یک ماه اجاره هم باید هنگام عقد قرارداد به صاحب منزل می دادید و به عنوان پورسانت یا هزینه دلالی هم یک ماه اجاره به فردی که خانه را برای شما پیدا کرده بود که خوب این خودش مبلغ زیادی هم بود. من منزل خودم رو که در منطقه چیکل وادی  و نزدیک ایستگاه راه آهن بدون واسطه اجاره کرده بودم و ماهیانه 7500 روپیه به عنوان اجاره بها و مبلغ 15000 روپیه هم ودیعه داده بودم .  منزل من در طبقه چهارم یک آپارتمان بود که شرایط بدهی هم نداشت و خوب بود. البته ناگفته نماند که بعضی از صاحب خانه ها که منزلشان در مجتمع واقع شده به دانشجویان ایرانی خانه اجاره نمی دهند.  

بودند افرادی که از سادگی و عدم اطلاع تازه واردان استفاده می کردند و خانه هایی بسیار بد و یا حتی نا مطمئن را به عزیزان معرفی می کردند و تازه مشکلات شروع می شد هم پول از دست شما رفته بود و هم همان دلال رو دیگر نمی دید . به هر حال باید کاملا دقت کرد مناطقی که معمولا دانشجویان برای زندگی انتخاب می کردند بستگی به شرایط مالی آنها داشت اما ایرانی ها در مناطق ان.آی.بی. ام رُود، بائودان، پانچوآتی، پاشان رُود، سنگ وِی، نیو سنگ وِی یا آند رُود ساکن بودند یا هستند البته بعضی ها هم در منطقه بسیار گران قیمت کوریگان پارک ساکن می شوند.

مهم ترین نکته برای انتخاب شما باید فاصله منزل تا دانشگاه یا محل تحصیل شما باشد چون این فاصله در فصل گرما یا بارش باران بسیار خسته کننده خواهد بود و البته هزینه کرایه و سوخت هم باید برای شما مهم باشد و در درجه بعدی امنیت و مبلغ اجاره متناسب با امکانات آن باشد. اگر هم خواستید برای به اشتراک گذاشتن هزینه های زندگی همخونه بگیرید باید دقت کنید تا فردی را شبیه خودتون پیدا کنید و زیاد هم عجله نکنید چون در کلاس یا دانشگاه خودتون می تونید فرد مناسبی را پیدا کنید. یک نکته مهم دیگر در مورد اجاره منزل به یاد داشته باشید که بعضی از مناطق در پونا در بعضی ساعات روز قطعی آب دارند حتما در باره این مشکل از همسایه ها پرسو جو کنید.

دانشجویان ایرانی معمولا در دانشگاه پونا، باهارات یونیورسیتی، پونا کالج، سیکی مالنیپال یونیورسیتی، اسپایسر کالج، بی ام سی سی کالج  ، فرگوسن کالج و سیم بایوسیس مشغول به تحصیل هستند که البته معروف ترین آنها دانشگاه پونا و سیم بایوسیس می باشد. بعضی از این دانشگاه ها امکان صدور معرفی نامه جهت دریافت برگه اقامت از اداره پلیس را ندارند و شما حتما باید یک دوره مکمل هم ثبت نام کنید تا بتوانید اجازه اقامت در هند را داشته باشید درواقع پذیرش تحصیلی آنها معتبر نیست برای اداره پلیس یکی از این دانشگاه هها سیکی مانیپال می باشد که شما حتما باید یک دوره مکمل هم در این دانشگاه ثبت نام کنید تا بتوانید اجازه نامه اقامت تحصیلی از پلیس دریافت کنید .

من خودم برای گذراندن دوره یک ساله زبان به هندوستان رفتم و در دانشگاه خصوصی سیم بایوسیس مشغول به گذراندن دوره زبان بودم ولی یک توصیه دوستانه به همه جوانان دارم اگر برای درس خواندن زیر مقطع دکترا به هندوستان آمده اید لطفا وقت خودتون رو رایگان از دست ندهید چون پس از هزینه کردن مبالغی بسیار زیاد تازه متوجه می شود که ای کاش این کار را نکرده بودید. من با توجه به یک سال اقامت خودم در پونا بدون در نظر گرفتن مبلغ دوره زبان که تقریبا 900 دلار تقریبا ماهیانه 200 هزار تومان هزینه داشتم (بنزین برای موتور، اجاره خانه، هزینه خورد و خوراک و تفریح). کلاس های کالج من بسیار مفید بودند این کلاس ها به دو بخش شش ماهه تقسیم شده بودند در شش ماه اول فقط تدریس زبان انگلیسی بود و در شش ماه دوم یک زبان دوم مثل فرانسه، آلمانی، اسپانیایی و یا کره ای آموزش داده می شد و در کنار آن هم گردش های علمی . 

توصیه دیگر من مخصوص والدین گرامی هست که هرگز راضی به فرستادن فرزندشان قبل از سنین ٣٠ سال به این کشور نشوند چون شرایط سخت و بدی در انتظار آنها خواهد بود یا اگر قرار براین شد حتما یکی از والدین با آنها برای زندگی در هندوستان حضور داشته باشد. من خودم خیلی ها رو دیدم که متاسفانه به بیراهه رفتن ویا حتی در اواسط کار از هندوستان اخراج شدند و یا حتی در همان هفته های اول خودشان به ایران برگشتند که البته من دو نفر رو وادار کردم که برگردند و از این کارم بسیار خوشحال هستم. بخصوص دختران عزیز ایرانی که همگی  هم وطن من هستند بیشترین آسیب را خواهند خورد.

بعد از این کارها نوبت به خرید وسایل منزل هست شما می توانید از وسایل دانشجویانی که دوره تحصیل آنها تمام شده استفاده کنید که اغلب در چند نقطه شما می توانید آگهی های مربوط به فروش وسایل یا حتی اجاره منزل را ببینید این مناطق عبارتند از 1. مطب خانم دکتر وطن خواه 2. محل تشکیل کلاس های مربوط به دوره زبان در دانشگاه پونا 3. محل تشکیل کلاس زبان در دانشگاه سیم بایوسیس بعد از این مناطق شما به بازار باید مراجعه کنید که این بازارها نیز عبارتند از 1. شیواجی مارکت در منطقه کمپ (این منطقه برای خریدهای روزانه شما بسیار مناسب هست تمامی لوازم یا اجناس مورد نیاز روهم پیدا می کنید اما در هنگام خرید گوشت بسیار دقت کنید چون محیط خیلی آلوده می باشد) 2. کِرکی بازار (نزدیک ایستگاه راه آهن چیکل وادی) 3. منطقه اِن آی بی ام رُود، 4. ام جی رُود لازم به یادآوری می باشد که اکثر فروشگاه های معتبر در هندوستان خودشان وسایل شما را به آدرس شما می فرستند بدون دریافت هزینه. مراکز خرید روزانه یا البسه هم کاملا مشخص در شهر پونا کاملا مشخص هستند 1. فروشگاه های زنجیره ای پیرآمید (البسه)، 2. مُور (اجناس سوپری) 3. پونا سِنتر (البسه) البته شما می توانید در این فروشگاه های زنجیره ای کارت عضویت دریافت کنید واز جوایز دوره ای آنها بهرمند شوید. (تصاویری از فروشگاه های زنجیره ای در شهر پونا) شما پس از اقامت در پونا به اسم خیابان ام جی رود را زیاد می شنوید و خودتان هم حتما باید به آنجا بروید برای تبدیل دلار به روپیه البته هستند افرادی که برای شما ترانسفر پول انجام می دهند یعنی والدین یا خانواده شما در ایران به حساب آنها ریال واریز میکنند و آنها دو روز بعد درهندوستان به شما با دریافت کارمزد روپیه می دهند. اگر هم برای غذا خوردن خواستید به رستوران بروید یک بار سری به رستوران جورج در ام جی رود بزنید شاید متطمئن ترین مکان همانجا باشد. البته تعداد زیادی رستوران ایرانی هستند که توسط دانشجویان ایرانی اداره می شوند می توانید به آنها نز سری بزنید.

بعد از انجام این امور شما باید به فکر خرید یک موتور باشید که البته به نظر من در هنگام خرید موتور بسیار دقت کنید که در آینده مشکل ایجاد نشود اگر تصمیم به خیرد موتور گرفتید من یک نفر رو که امیدوارم هنوز هم در همان آدرس باشد به شما معرفی می کنم که انسان بسیار سالم و درستکاری هست (آقای سُوندَر) اگر شما به منطقه آند رُود بروید  قبل از رسیدن به اسپایسر کالج یک سه راهی هست که برای رفتن به منطقه سَنگ وی و نیو سَنگ وی باید از آنجا بروید روبروی همین سه راهی تعدادی دکه وجود دارد (روزنامه باطله فروشی، رستوران، گوشت فروشی و موتورسیکلت سازی) همان موتورسیکلت سازی مغازه آقای سوندر هست می توانید به اطمینان خاطر از ایشان برای خرید موتورسیکلت سئوال کنید و اقدام به خرید کنید لازم به یادآوری هست که ایشان بسیار در کار خود استاد می باشد و برای تعمیر موتورسیکلت خود حتما به او اعتماد کنید. شما برای سوار شدن و استفاده از موتور باید حتما گواهی نامه بگیرید که این نیز خود پروسه طولانی دارد . ولی بدون گواهی نامه پلیس اجازه سوار شدن به موتور رو نمی دهد و جریمه خواهید شد البته بسیار هم دقت کنید هنگام رانندگی چون حادثه های رانندگی بسیار زیاد هست و سالانه تعدادی از عزیزان و هموطنان ایرانی به دلیل رعایت نکردن قوانین راننده (لازم به یادآوری است سیستم رانندگی در هندوستان درست مثل انگلستان می باشد یعنی فرمان اتومبیل سمت راست قرار گرفته و بنابراین خیابان ها معکوس می باشند) باعث مجروح شدن آنها می شود . پس از انجام این کارها حالا تقریبا نزدیک به شروع شدن کلاس های درس می باشد کلاس های جدید معمولان از اواسط تیرماه آغاز به کار می کنند و در ماههای اولیه شروع سال تحصیلی دو رویداد بزرگ رو تجربه خواهید کرد یکی جشن ورود دانشجویان جدید به دانشگاه این جشن برای آشنایی دانشجویان با یکدیگر و تقدیر از دانشجویان برتر سال های گذشته می باشد و دیگری جشنواره غذا خواهد بود که از هر قومی و ملیتی در این جشن شرکت می کند . (تصاویری از دو مراسم فوق در دانشگاه سیم بایوسیس)

 

به هرحال امیدوارم پس از خوندن این متن تصمیم درستی برای آینده خودتون بگیرید و آرزوی موفقیت برای شما دارم.

وقتی دهکده‌ای شهرت جهانی پیدا کند

تیتر: دهکده توت‌فرنگی در سرزمین هفتاد و دو ملت

به عقیده بسیاری از کارشناسان و فعالان عرصه گردشگری هم‌اکنون گردشگری روستایی یکی از پرمخاطب‌ترین شاخه‌های گردشگری سراسر جهان است و هر سال در بسیاری از کشورها، روستاهای زیادی میلون‌ها مسافر را پذیرایی می‌کنند.

کار مزرعه، حیوانات اهلی، پخت نان یا حتی هیزم شکستن، جزو برنامه‌های روزانه گردشگران در این‌گونه تورهاست و آرامش مزارع و روستاها مهم‌ترین جاذبه گردشگری روستاها پس از منابع طبیعی آنهاست، اما جالب‌ترین نکته درباره این روستاها، جشن برداشت محصول است که همواره به شلوغ‌ترین روزهای روستاهای گردشگرپذیر سراسر جهان تبدیل شده است.

یکی از این دهکده‌های مشهور جهانی که شهرت آن صرفا در شبه‌قاره هندوستان باقی نمانده، «ماهابلاشوار» معروف به دهکده توت‌فرنگی است )ماهابلاشوار یکی از مناطق توریستی سرزمین عجایب است که با شهر بمبئی تقریبا 300 کیلومتر فاصله داشته و در 120 کیلومتری جنوب غربی پونا یا همان شهر دانشجویان ایرانی)

 که هر سال در فصل گرما میزبان میلیون‌ها گردشگر از سراسر جهان شده است؛ هرچند این روستا برای سال‌ها به عنوان تفرجگاه نظامیان رده بالای انگلیسی در دوران اشغال هندوستان بوده و ظلم زیادی بر ساکنان منطقه شده است، اما کاخ‌ها و قلعه‌های قدیمی این شهر که قبلا سران انگلیسی ساکن آن بوده‌اند، هم‌اکنون با تغییر کاربری و البته حمایت دولت به عنوان جاذبه‌ای برای گردشگران منطقه است.

آب و هوای خنک، دریاچه و سرسبزی منطقه در کنار محصولات ارگانیک کشاورزی بخصوص توت‌فرنگی و شاه‌توت توانسته رونق گردشگری این دهکده کوچک را به گونه‌ای ترتیب دهد که ساکنان و روستاییان آن تقریبا از توان مالی بالایی بین مردم هندوستان برخوردار باشند.

سرمایه‌گذاری‌های خارجی و داخلی در بخش اقامت و تفرجگاهی این روستا صدها شغل را برای جوانان ماهابلاشوار به ارمغان‌ آورده تا علاوه بر تولید محصولات کشاورزی، در فصول بیکاری مشغول خدمات‌رسانی به گردشگران باشند. تورهای طبیعت گردی و مسابقات قایقرانی و ماهیگیری در کنار جشن برداشت محصول و جشن «دیوالی» از اصلی‌ترین جاذبه‌های ماهابلاشوار است.

حال آن‌که ایران با توجه به تنوع آب و هوای خود، هیچ فعالیتی در این زمینه نداشته و صرفا فستیوال‌ها و جشن برداشت محصول، تنها به ساکنان بومی منحصر شده است.

به عقیده دکتر رضا ارجمندی، مدرس دانشگاه، اگر قصد الگو برداری از این روستا در هندوستان را داشته باشیم طبیعت و روستاهای غربی کشور همانند منطقه ماهابلاشوار می‌توانند بهترین پتانسیل گردشگری این منطقه باشند. طبق آداب و رسوم منطقه‌ هر سال جشن برداشت محصول مثل جشن برداشت انگور در تاکستان‌های ارومیه یا برداشت گندم و دیگر محصولات می‌تواند میلیون‌ها گردشگر داخلی و خارجی را به منطقه روانه کند، حال آن‌که همین سنت مفرح هم به واسطه کم‌رونقی و اقتصاد مفلوج منطقه در حال فراموش شدن است.

شهرها و روستاهای اطراف سنندج از معروف‌ترین مزارع توت‌فرنگی ایران است که در صورت برنامه‌ریزی و مدیریت مناسب می‌تواند شهرت جهانی همانند دهکده ماهابلاشوار در سرزمین هفتاد و دو ملت داشته باشد و با ترویج گردشگری در منطقه، شاهد رونق صنایع و مزارع این روستاها باشیم و از مهاجرت روستاییان به شهرها جلوگیری کنیم.

دکتر ارجمندی درباره تنوع فرهنگی و طبیعت منطقه می‌گوید: این منطقه با توجه به طبیعت و آب و هوای خود به‌واقع می‌تواند قطب گردشگری ایران باشد و درآمد هنگفتی را به ساکنان خود هدیه دهد.

این کارشناس محیط‌زیست می‌افزاید: با رونق گردشگری روستایی در مناطق می‌توانیم تنوع محصولات کشاورزی آن را به گردشگران معرفی کنیم و پای صنایع تبدیلی را با توجه به نوع محصولات تولیدی به منطقه باز کنیم که به قول معروف، بازی برد بردی برای همه خواهد بود.

هیچ جای تردید نیست حضور مستمر گردشگران در مناطق روستایی باعث زنده نگه‌داشتن خرده‌فرهنگ‌ها و آداب و سنن مخصوص به منطقه تا سال‌های متمادی خواهد شد، اما اگر حضور گردشگران محدود شود و از رونق کسب و کار خبری نباشد، کم‌کم علاوه بر خالی شدن روستاها، خرده‌فرهنگ‌ها هم از یاد می‌روند و درواقع تمدن ایران‌زمین فراموش خواهد شد.

در ادامه این فعال محیط‌زیست می‌گوید: مهم‌ترین نکته در حضور گسترده و مستمر گردشگران در مناطق روستایی، اجبار مسئولان و البته فعالان خصوصی گردشگری برای حفظ محیط‌زیست اطرافشان جهت کسب درآمد از حضور گردشگران خواهد بود.

به اعتقاد وی، وقتی روستاییان سرسبزی و نظافت محیط روستای خود را عامل جذب گردشگران بدانند، هیچ جای تردید نیست که بدون درنگ در نگهداری و حتی ارتقای آن تلاش و کوشش می‌کنند.

به هر حال گردشگری روستایی هنوز در ایران اول راه توسعه خود قرار گرفته و با استانداردهای جهانی فاصله زیادی داشته و دارد که امید است بارویکرد دولت جدید جهت رونق گردشگری، شاهد رونق روستاها باشیم، چون این کار در قالب تعاونی‌های گردشگری روستایی کاملا قابل اجراست و دور از دسترس نخواهد بود.