متخصص‌ها در این بازار هم سود می‌کنند

گفت‌وگوی فرصت امروز با مدیرعامل تولیدی پارثاوا

یکی از بخش‌های خرید پوشاک اکثر ما مربوط به پوشاک ورزشی و لوازم ورزشی است و جای تردید نیست که اگر از شما بپرسند برای خرید پوشاک و لوازم ورزشی به کجا مراجعه می‌کنید ناخودآگاه نام منطقه منیریه تهران در ذهن شما زنده می‌شود. اما همانطور که می‌دانید این منطقه مملو از تولید کنندگان و فروشندگان تجهیزات و لباس‌های ورزشی است و به نوعی می‌توان گفت انبوهی از تولیدات داخلی و خارجی در معرض دید متقاضیان قرار گرفته است و در ظاهر رونق کسب و کار تولید کنندگان درحالی که واقعیت بازار ظاهرا به کام این تولیدی‌ها نیست.

رزاقی، مدیرعامل شرکت بارثاوا، در این باره به فرصت امروز گفت: امروز به دلایل مختلفی از جمله نبود حمایت‌های دولتی و رکود اقتصادی وضع تولید زیاد مناسب نیست اما نباید فراموش کنید که اگر در این زمینه متخصص باشید و از زیر و بم بازار خبرداشته باشید می‌توانید سود مناسبی داشته باشید.

این فعال صنفی که خود به صورت حرفه‌ای از سال 1379 در حرفه وارد شده معتقد است، بطور کلی در این صنعت دو گروه عمده تولید کننده داریم که یک گروه مربوط به البسه ورزشی است و دیگران در بخش تجهیزات سرمایه‌گذاری کرده‌اند اما هستند تولیدکنندگان معتبر و بنامی که هر دو بخش را همزمان رهبری کرده و به فعالیت اقتصادی خود ادامه می‌دهند.

رزاقی با اشاره به اینکه بخش تولید پوشاک ورزشی در زیرمجموعه صنعت نساجی قرار گرفته است افزود: همانطور که می‌دانید صنعت نساجی یکی از مناسب‌ترین صنایع برای ایجاد اشتغال با سرمایه‌های اندک است بنابراین اگر فردی قصد ورود در این صنف یعنی تولید پوشاک ورزشی داشته باشد، می‌تواند با سرمایه‌گذاری حداکثر70 میلیون تومانی برای خرید تجهیزات اولیه نیز کارش را آغاز کرده و در نهایت متناسب با درآمدهایش به گسترش تولیدی خود فکر کند.

به عقیده وی امروز مهمترین معضل تولیدکنندگان پوشاک و تجهیزات ورزشی این است که نمی‌توانند محصولات خود را مستقیم به دست مصرف‌کنندگان برسانند و در نهایت این دلال‌ها و صاحبان سرمایه‌های بزرگ هستند که سود اصلی را به خود اختصاص می‌دهند به همین دلیل تولید کنندگان بهتر است به دنبال راهکاری برای مقابله با این معضل یعنی حضور دلال‌ها باشند.

راهکار پیشنهادی وی برای مقابله به حضور گسترده دلال‌ها در این صنف استفاده از دنیای مجازی برای ارتباط مستقیم با متقاضیان است دقیقا کاری که تولیدی بارثاوا انجام داده تا بتوانید انواع و اقسام محصولات تولیدی خود را مستقیم از طریق درگاه‌های فروش اینرنتی در اختیار متقاضیان قرار دهد و به نوعی علاوه بر تامین منافع خریداران به گردش مالی تولیدی نیز توجه داشته باشید.

تامین مواد اولیه یکی از مهمترین دغدغه‌ها

مدیرعامل بارثاوا درباره ادامه روند تولید نیز تصریح کرد: شاید در نگاه اول نقدینگی و مسایل مادی مشکل عمده تولید کنندگان باشد اما اکنون مشکل اصلی تولید کنندگان ایرانی مربوط به تامین خرج‌کارشان یا همان مواد اولیه موردنیاز است چون در برخی موارد که به بازارهای خارجی وابسته شده‌ایم بعضا تغییر قیمت‌ها و نبوید جنس یکسان (با کیفیت‌های مشابه) می‌تواند کیفیت محصول را مورد تهدید قرار دهد.

به گفته این فعال صنفی اگرچه در بخش پارچه و نخ دوزندگی وابستگی کمی به محصولات خارجی در کشورمان وجود دارد اما در باقی بخش‌های تولیدی مثل دکمه، زیپ و کشباف مشکلاتی وجود داردکه روند تولید را مختل یا در برخی موارد متوقف می‌نماید درحالی که اگر چرخه تامین مواد اولیه تکمیل باشد بدون تردید امکان تولید مدام با کیفیت‌های مناسب وجود داشته و می‌توان برای آینده‌ای بهتر برنامه‌ریز کرد.

برندسازی مهمترین رمز موفقیت

رزاقی در ادامه با تاکید بر اهمیت برندسازی در صنف تولید پوشاک ورزشی به فرصت امروز گفت: یکی از مهمترین راهکارهای ماندگاری در بازار برندسازی است چون در دنیای تولید پوشاک ورزشی این برندها هستند که یکه‌تازی می‌کنند و تولیدی‌های معمولی در واقع به نوعی فراموش شده هستند. بنابراین سرمایه‌گذاران لازم است از همان ابتدای سیاست‌گذاری برای ورود به بازار به فکر انجام این مهم باشند و با برندسازی جایگاه و سهم مشخصی از بازار را به خود اختصاص دهند.

وی افزود: برای دستیابی به برندی معتبر و البته معروف پس از رعایت استانداردهای تولید از نظر کیفیت و خدمات پس از فروش حضور در نمایشگاه‌ها بهترین راهکار است چون درنمایشگاه‌ها تولید کننده و خریدار بدون هرگونه واسطه‌ای با یکدیگر روبرو شده و از نیازهای یکدیگر مطلع می‌شوند. این درحالی است که حضور مداوم در نمایشگاه‌های تخصصی می‌تواند تضمینی از کیفیت و دوام تولیدات شما در بازار داشته باشد که برای خریداران بسیار مهم و تعیین کننده است.

اول بازار داخلی و پس از آن خارجی‌ها

مدیرعامل شرکت پارثاوا درباره صادرات پوشاک ورزشی از ایران به دیگر کشورها گفت: بطور کلی بخش پوشاک ورزشی در کشورمان بسیار پیشرفته‌تر از بخش تجهیزات است چون صنعت پوشاک ایران بسیار قوی و قابل اعتماد است اما در بخش پوشاک ورزشی اگر سرمایه‌گذاران استعداد بازار سازی داشته باشند بازار داخلی برایشان آنچنان کشش دارد که فرصت بازاریابی خارج از مرزها را نخواهند داشت بنابراین بد نیست سرمایه‌گذاران ابتدا به فکر تنوع محصولات و همچنین بازار سازی باشند تا به رویای صادرات در دنیای پر از رقابت خارج از مرزها  بیاندیشند.

به این اقلام خوب فکر کنید

رزاقی با اشاره مجدد به اینکه متخصص‌ها در این بازار راکد هم می‌توانند موفق شوند افزود: همانطور که قبلا نیز اشاره شد با 80میلیون تومان هم می‌توان فعالیت را به صورت محدود آغاز کرد که اما اگر واقعا شخصی تصمیم به ورود قدرتمند و محاسبه شده به بازار دارد باید حداقل دو عدد چرخ خیاطی، یک عدد اتو پرسی، میزکار ، دستگاه برش کامپیوتری، دستگاه بسته بندی، 5 نفر کارگر ماهر و همچنین برخی اقلام دیگر از قبیل کامپیوتر، پرینتر و میز و صندلی داشته باشد تا بتواند در کنار احداث کارگاهی اقتصادی به آینده‌ای قابل اعتماد فکر کند.

خبری از هیاهوی ورزش در تولید تجهیزات نیست

وقتی صحبت از ورزش و صنایع وابسته به آن می‌شود نا خود آگاه هیاهوی استادیوم‌های ورزشی و هیجان انبوه جمعیت در ذهنمان شکل خواهد گرفت و ممکن است به این فکر افتاده باشیم که صنعت تولید تجهیزات و پوشاک ورزشی به نوعی سرمایه‌گذاری بدون چون چراست؟ درحالی که اگر از بحث رکود و مشکلات اقتصادی فعلی گذر کنیم این صنف نیز نیازمند تخصص و ریزبینی گسترده‌ای است که اگر از آنها بهرمند نباشیم ناخودآگاه به بیراهه خواهیم رفت.

مجید چگانی، عضو هیات مدیره شرکت پرشین گلف، با اشاره به توانمندی‌های موجود تولید پوشاک وتجهیزات ورزشی در ایران به فرصت امروز گفت: بطور کلی در این صنف دو بخش تولیدی پوشاک و منسوجات ورزشی داریم و بخش دیگر مربوط به تجهیزات است که با توجه به توانمندی‌های موجود تولیدکنندگان ایران بیشتر در بخش پوشاک وارد شده و تخصصی کار کرده‌اند. بنابراین در بخش تولید تجهیزات و کفش ورزشی هنوز جا برای فعالیت بسیار زیاد است درحالی که نباید فراموش کنیم بهتر است متناسب با توانمندی‌هایمان برنامه‌ریزی کنیم و برای آینده هدفگذاری نماییم.

به اعتقاد چگانی ورود به این صنف نیازمند تخصصی و هوشیاری خاصی است که صاحبان سرمایه بتوانند از فرصت‌های مناسبی که در این بازار وجود دارد به نفع اقتصاد کسب و کارشان استفاده کنند درحالی که بعضا می‌بینیم امروز گروهی با سرمایه‌های اندک به دنبال رویایی بزرگ وارد این میدان شده و در نهایت محکوم به شکست هستند چون زیر و بم این صنف کمی متفاوت با دیگر صنوف است.

این تولید کننده و وارد کننده پوشاک و تجهیزات ورزشی در ادامه افزود: با توجه به تنوع محصولات ورزشی و همچنین تعرفه‌های بالایی که در کشورمان برای اینگونه وسایل درنظرگرفته شده است بد نیست صاحبان سرمایه و علاقمندان به حضور در این صنف خوب فکر کرده و ترجیحا قبل از هرگونه اقدام خوب مطالعه نمایند چون به قول معروف ابتدا باید چاه را کند و بعد مناره را دزدید.

عضو هیات مدیره پرشین گلف یکی از معضلات این صنف را قاچاق اعلام کرد و گفت: وضع تعرفه‌های غیر اصولی و کارشناسی نشده باعث شده تا برخی افراد از خیر واردات قانونی کالاهای مورد نظرشان گذشته و مستقیم به روش‌های غیرقانونی پناه ببرند که شاهد مثال این موضوع را می‌توان تفاوت فاحش میان اجناس موجود بازار و آمارهای رسمی گمرک از واردات لوازم، تجهیزات و منسوجات ورزشی دانست که همین روند باعث کاهش کیفیت محصولات موجود در بازار شده است. به عنوان مثال اکنون بیش از 1000 واحد فروشگاهی در منطقه منیریه مشغول کسب و کار است و اغلب آنها مملو از اجناس مختلف ورزشی ولی از هر یک از تولید کنندگان که می‌پرسیم همه درباره کاهش قابل توجه درآمدهایشان سخن می‌گویند.

این فعال صنفی درباره حمایت‌های دولتی افزود: هنگامی که سخن از حمایت‌های دولتی در صنایع به میان می‌آید بسیاری براین عقیده هستند که حتما باید وام یا مبالغی پول رد و بدل شود درحالی که به اعتقاد من در این صنف پول به اندازه کافی وجود دارد و تنها حمایت‌های دیگر دولتمردان از تولید کنندگان ایرانی لازم است.

وی با اشاره به تخصیص یک درصد از بودجه وزارتخانه‌ها و اداره‌ها و همچنین اختصاص یک درصد از هزینه فروش سیگار و مواد دخانی به ورزش اظهار کرد: با یک حساب ساده معلوم می‌شود هزینه کلانی صرف ورزش در کشور می‌شود ولی با وجود حجم انبوه گردش مالی این بخش، این سوال پیش می‌آید که چرا آمار تولیدکنندگان لوازم و تجهیزات ورزشی این قدر کم است؟ پاسخ این سئوال در کسری بودجه سازمان‌هاست چون وقتی با کسری بودجه مواجه می‌شوند ابتدا از بودجه‌های ورزشی خود می‌گذرند که مستقیم تاثیر منفی بر تولیدکنندگان خواهدداشت.

چگانی که معتقد از طی یکی دو سال گذشته تقریبا 30 درصد افزایش یافته است تصریح کرد: بسیاری از تولید کنندگان قدیمی و آنهایی که زمانی فرصت پاسخگویی به تقاضاهای جدید را نداشتند امروز کم کم به فکر تغییر شغل افتاد و برخی دیگر هم به واردکنندگان تجهیزات ورزشی در بخش‌های مختلف تبدیل شده‌اند. درحالی که اگر به آمار مربوط به میانگین سنی مردم کشورمان توجه داشته باشیم می‌بینیم ایران جزو کشورهایی است که میانگین سنی جوانی دارد و همین امر بازاری قابل تامل برای تولید کنندگان ولی خبری از پویایی تولید و گردش مالی مناسب آنها نیست، هرچند همین بخش کوچکی از تولید کنندگان که مشغول روزگار سپری کردن هستند بیشتر در بخش تولید پوشاک ورزشی هستند آنهم در پناه تفاوت قیمت‌های میان برندهای خارجی و تولیدات داخلی که آنهم با توجه به روند روبه‌رشد قاچاق امروز در خطر تعطیلی کامل قرار گرفته است.

گستردگی صنف و سرمایه مورد نیاز

مجید چگانی، درباره میزان سرمایه‌مورد نیاز راه اندازی یک کسب و کار در این صنف را منوط به محصول مورد نظر برای تولید کرد و گفت: هستند کارگاه‌هایی که با یکصد میلیون تومان در بخش پوشاک شروع به فعالیت می‌کنند درحالی که در بخش تولید تجهیزات ممکن است حتی با 5 میلیارد تومان هم امکان حضور در بازار و تولید بخشی از محصولات نباشد بنابراین نمی‌توان دقیقا اعلام کرد که چقدر هزینه برای تولید لازم است و باید با توجه به گستردگی کار با انتخاب محصول مورد نظر در آن بخش به گمانه زنی و تعیین سرمایه مورد نیاز فکر کرد.

وی در ادامه تاکید کرد: کاهش تقاضا یکی از عوامل تعیین کننده در بقاء تولید است و این پیش نیاز در کشورمان درحال کمرنگ شدن است درحالی که کشورهایی مثل آمریکا یا دیگر کشورهای پیشرفته شما می‌بینید یک تولید کننده صرفا برای تولید توپ مخصوص گلف سرمایه‌گذاری کرده و از همین بیزنیس هم سود سرشار به دست می‌اورد اما در ایران به دلیل نبود آمار و ارقام دقیق از میزان تولید، میزان نیاز یا حتی صادرات هرگز نمی‌توان سرمایه‌های موجود را برای تولید هدفمند هدایت کرد و بعضا می‌بینید تجمع سرمایه در یک بخش از تولید باعث کسادی کار شده و در بخش دیگر کمبود سرمایه کاملا مشهود است.

صادرات داشتیم اما...

این تولید کننده و وارد کننده تجهیزات و پوشاک ورزشی صادرات محصولات این صنف را به خارج از کشورمان محدود به یک یا دو برند خاص دانست و گفت: تا چند سال پیش صادرات محصولات صنف تولید کننده پوشاک و تجهیزات ورزشی ایران به کشورهای عراق، آسیای میانه و افغانستان صادر می‌شد اما با توجه به تغییر قیمت ارز و همچین ناتوانی برخی تولید کنندگان در تامین مواد اولیه مورد نیازشان از خارج کم کم این بازارها به کشورهای رقیب مثل چین واگذار شد. به عنوان مثال تا همین 5 سال پیش برخی تولید کنندگان تقریبا 50 درصد از تولیدات خود را برای کشورهای بازار هدفشان تولید می‌کردند اما امروز شاید تنها یک یا دو برند هنوز درحال ارسال محصولاتشان به بازارهای هدف آنهم در حجم بسیار کوچک.

تولید کنندگان ایرانی درحال خروج از میدان هستند

گفت‌وگوی فرصت امروز با رئیس اتحادیه صنف تولید کنندگان و فروشندگان تجهیزات ورزشی تهران

نویسنده: شیدا رمزی

شاید اوایل دهه هفتاد تا اواسط دهه هشتاد رونق سرمایه‌گذاری در صنعت تجهیزات ورزشی یکی از مناسب‌ترین سرمایه‌گذاری‌ها برای علاقمندان بود و شاهد شکل‌گیری صنایع مختلفی در این زمینه بودیم. اما ظاهرا نزدیک به سه دهه پس از این آغاز پرانرژی می‌بینیم که روند رشد تولیدات ورزشی در ایران روبه نزول بوده و به نوعی درحال خروج از میدان رقابت است.

بسیاری از کارشناسان و فعالان بازار در این زمینه معتقدند قوانین غیر منطقی و همچنین همپوشانی‌های صنفی باعث شده تا سیاست‌گذاری دقیق و هدفمندی مربوط به صنف تولید کنندگان و فروشندگان تجهیزات ورزشی صورت نگرفته باشد که لازم است در شرایط فعلی و افق‌های تازه اقتصادی در آنها بازنگری صورت پذیرد چون اگرچه امروز تولید زمینگیر شده است اما نباید صرفا به نیمه خالی لیوان توجه داشت چون در همین بازار راکد هم می‌توان به دنبال توجیه سرمایه‌گذاری رفت.

غیرمجازها یکه تاز بازار

محمد امین‌زاده گوهری، رئیس اتحادیه صنف تولید کنندگان و فروشندگان لوازم ورزشی تهران، با اشاره به تنوع موجود تولیدات این صنف به فرصت امروز گفت:از انجا که تولیدات متنوعی در صنف تولید کنندگان و فروشندگان لوازم ورزشی وجود دارد آمار و ارقام دقیقی در اختیار نیست، اما در مجموع تهران 90 تولید کننده تجهیزات، لوازم و پوشاک ورزشی دارای پروانه دارد و تقریبا در سراسر کشور 1200 تولید کننده فعال داریم. این درحالی است که بخش قابل توجهی هم از تولیدات موجود بازار توسط  تولید کنندگان غیرمجاز تولید شده است.

امین‌زاده گوهری، درباره تولیدکنندگان غیرمجاز افزود: با توجه به افزایش هزینه‌های تولید برای سرمایه‌گذاران در این صنف و افزایش مالیات و حقوق بیمه تامین اجتماعی برخی از تولید کنندگان برای اینکه بتوانند هزینه‌های تولید خود را متعادل کنند و به حیات اقتصادی خود ادامه دهند دست از تولید قانونی کشیده و امروز به صورت زیرپله‌ای فعالیت می‌کنند، که این امر باعث افت کیفیت و همچنین نارسایی‌هایی در صنف شده است. به عنوان مثال در بخش پوشاک یا برخی تجهیزات مثل دستگاه‌های خانگی یا میزهای پینگ پنگ این نوع تولیدات را به وفور می‌بینم و بعضا هم با استفاده از لگوهای خارجی به عنوان اجناس وارداتی فروخته می‌شوند.

این مقام صنفی با اعلام شرایط بحرانی برای تولید کنندگان این صنف تصریح کرد: واردات بی‌رویه، قاچاق و از همه مهم‌تر بی‌توجهی مسئولان نسبت به تولیدات داخلی باعث شده تا امروز شاهد کاهش سهم بازار 20 درصدی برای تولیدات داخلی کشورمان و 80 درصدی واردات باشیم این درحالی است که بخش قابل توجهی از تولیدات داخلی از مبادی غیر قانونی وارد ایران شده است و به نوعی ضربه کاری‌تر به تولید داخلی ایران بوده است.

امین‌زاده گوهری با اشاره به شیوه تولید و اشتغالزایی کشور چین و بنگلادش در بخش تولید تجهیزات و پوشاک ورزشی گفت: یکی از سیاست‌های جالبی که این دو کشور برای ورود به بازارهای بین المللی و کاهش هزینه‌های تولید خود به کار گرفته‌اند روش تولید خوشه‌ای بوده است به صورتی که بسیاری از پوشاک ورزشی و تجهیزاتی مثل توپ‌های والیبال، بسکتبال، پینگ‌پنگ، تنیس یا تجهیزاتی که به فن‌آوری‌های نوین نیازمند نیستند را در کارگاه‌های کوچک و بعضا منازل تولید کرده و با جمع‌آوری روزانه آنها برای انتقال به کارگاه اصلی و بسته‌بندی چرخه اقتصادی قابل اعتمادی طراحی کرده‌اند درحالی که تولید کنندگان ایران نه تنها امکان چنین کارهایی ندارد بلکه بیشتر انرژی خود را باید در اداره تامین اجتماعی یا اداره مالیات صرف کنند.

به اعتقاد وی همپوشانی برخی از صنوف با صنف تولیدکنندگان و فروشندگان تجهیزات ورزشی باعث شده تا خلاءهای قانونی گسترده‌ای در این زمینه مشاهده شود به عنوان مثال برخی از واحدهای تولیدی در این صنف زیر نظر وزارت صنعت، معدن و تجارت فعالیت دارند و برخی دیگر زیر نظر صنوف مختلف مثل نساجی، تولید کنندگان کفش و ... مشغول امور اقتصادی خود هستند.

هنرمندباشیم واحدهای فعلی را حفظ خواهیم کرد

رئیس اتحادیه صنف تولید کنندگان و فروشندگان تجهیزات ورزشی درارتباط با سرمایه‌گذاری‌های تازه در صنف تحت مدیریتش کاملا واضح و روشن به خبرنگار ما گفت: هنرمند باشیم واحدهای فعلی را حفظ خواهیم کرد و نیازی به سرمایه‌گذاری جدید فعلا نیست. این درحالی است که اگر این صنف رونق داشته باشد می‌تواند ارزش افزوده قابل ملاحظه‌ای برای اقتصاد کشورمان به ارمغان آورده و باعث جذب نیروی متخصص و کارآمد در بازار کار ایران باشد.

وی در ادامه تصریح کرد: یکی از مهمترین مشکلات صنف تولید کنندگان و فروشندگان تجهیزات ورزشی نبود استانداردهای بین المللی برای برخی از تجهیزات تخصصی و دستگاه‌های باشگاهی است که همین امر می‌تواند عاملی در کاهش صادرات این نوع محصولات به خارج از مرزهای ایران شده باشد و مسئولان باید نسبت به تعیین استانداردهای دقیق برای ورود به بازارهای بین المللی برنامه‌ریزی منسجم‌تری داشته باشند.

صادرات ایران قطع شده است

امین زاده گوهری با تاکید بر موانع تولید صنعتگران لوازم ورزشی و مشکلات عمده صادرات محصولات اینچنینی گفت: قرار گرفتن محصولات ورزشی در اولویت دهم کالایی باعث شده است تا تعرفه‌ واردات مواد اولیه نیز برای تولید کنندگان افزایش داشته و با رقمی معادل 75 درصد صورت پذیرد و همین امر قدرت رقابت تولید کنندگان ایرانی را در رقابت با محصولات چینی یا دیگر کشورها تقریبا به صفر رسانده است چون علاوه براین تعرفه‌ها هزینه‌های تولید داخل کشورمان نیز افزایش چشمگیری داشته است.

وی معتقد است مناسب‌ترین تعرفه برای این نوع نیازهای صنعت تولید لوازم و تجهیزات ورزشی بین 16 تا 25 درصد است تا تولیدکنندگان و وارد کنندگان بتوانند در فضایی کاملا شفاف و قابل رقابت دوباره به میدان بازگردند، اما سیاست‌های نادرست دولتی باعث شده نه تنها قاچاق افزایش داشته باشد بلکه واحدهای تولیدی یکی پس از دیگری تعطیل شوند. به صورتی که ۲ نشان(برند) معروف در عرصه تجهیزات ورزشی و کفش در این چند سال با ۵۰ نفر کارگر تعطیل شده‌اند؛ چراکه ضرر می‌کنند. این در حالی است که در ۱۵ سال گذشته کفش ما به روسیه صادر می‌شد اما درحال‌حاضر این امکان وجود ندارد؛ چون تولیدات ما قابل رقابت با خارجی‌ها نیست و هم‌اکنون تولید کفش، پوشاک و نساجی ورزشی داخلی به یک پنجم کاهش پیدا کرده است.

این مقام صنفی در ادامه تاکید کرد بسیاری از تولید کنندگان که به این صنعت دل بسته‌اند دست از تولید کشیده و وارد کننده شده‌اند چون صرفه اقتصادی این کار برایشان حداقل بهتر و قابل توجیه‌تر از تولید داخل بوده و با توجه به تنوع موجود بازار می‌توانند در بخش‌های مختلفی سرمایه خود را توزیع کنند.

سرمایه‌گذاری در صنعت بیمه، معادله‌ای بردبرد برای همه

گفت‌وگوی فرصت امروز با ابوالفضل حلمزاده:

سرمایه‌گذاری در صنعت بیمه، معادله‌ای بردبرد برای همه

تقریبا از روزی که برای اولین بار جامعه و اقتصاد کشورمان با نام صنعت بیمه آشنا شد نزدیک به 90 سال گذشته، اما علی‌رغم تصور بسیاری از کارشناسان این صنعت در کشورمان هنوز صنعتی نشده و به دلیل مشکلاتی از جمله نبود فرهنگ دقیق بیمه در میان مردم و سایه سنگین دولت؛ نتوانسته به تعالی و نفوذ گسترده میان مردم دست یابد.

ابوالفضل حملزاده، کارشناس صنعت بیمه و عضو برتر انجمن فروشندگان بیمه نامه عمر از ایالات متحده آمریکا با اشاره به حضور نزدیک به 30 شرکت بیمه در ایران به خبرنگار ما گفت: بطور کلی تا سا 1380 شمسی تنها 4 شرکت بیمه به صورت کاملا دولتی مشغول به فعالیت بودند و پس از آن براساس قانون اصل 44 به غیر از بیمه ایران باقی به بخش خصوصی واگذار شده و شاهد رشد روز افزون دیگر برندهای جدید بودیم.

حلمزاده درباره دولتی باقی ماندن بیمه ایران نیز افزود: مسئولان بیمه ایران اگرچه علاقمند به خصوصی شدن بوده و دولت نیز در این زمینه گام برداشت اما از آنجا که دارایی‌های این شرکت بیمه بسیار متفاوت است و بعضا امکان ارزش‌گذاری مادی برای آنها نیست، مشکلاتی در تعیین قیمت هر سهم از بیمه ایران وجود دارد که امکان تعیین قیمت مادی برای هر یک سهم از این شرکت بیمه جهت ارایه در بورس نیست و این بیمه خصوصی نشده و به صورت دولتی اداره می‌شود. به عنوان مثال یکی از دارایی‌های این شرکت بیمه هتل عباسی اصفهان است که از نظر باستانی و ارزش معنوی واقعا امکان قیمت‌گذاری برایش نیست.

شاخصه‌ای برای توسعه‌یافتگی

به گفته این کارشناس بیمه بطور کلی صنعت بیمه در دو گرایش کاملا متفاوت بیمه‌های بازرگانی (اتومبیل، حوادث، مسئولیت و ...) و بیمه‌های اجتماعی (بیمه درمانی و خدمات اجتماعی) در سراسر جهان مشغول به ارایه خدمت به متقاضیان است و این دو رشته کمترین همپوشانی را برای فعالیت‌های یکدیگر دارند مگر به صورت طرح‌های تکمیلی که با توافقی یکدیگر صورت گرفته باشد.

وی با تاکید بر اهمیت صنعت بیمه در توسعه یافتگی کشورها تصریح کرد: براساس قوانین موجود در سراسر دهکده جهانی ضریب نفوذ بیمه‌های اشخاص (بیمه عمر) در میان مردم یک کشور به عنوان توسعه‌یافتگی آن کشور در نظر گرفته شده است. به عنوان مثال امروز در ایالات متحده آمریکا ضریب نفوذ این نوع بیمه تقریبا 96 درصد و در ایران تنها 3 درصد است.

اصلا رقابت در صنعت بیمه ایران معنی ندارد

حلمزاده با مقایسه تعداد شرکت‌های بیمه‌گر ایالات متحده و ایران افزود: بطور کلی با توجه به تمام اطلاعات و آماری که از نفوذ بیمه در جامعه ایران در اختیار داریم دور از واقعیت نیست که بگوییم اصلا رقابت در صنعت بیمه کشورمان وجود ندارد و ایران به عنوان کشوری بکر برای سرمایه‌گذاران صنعت بیمه است و شاهد مثال آن را می‌توان اینگونه بیان کرد که در ایالات متحده ضریب نفوذ بیمه زندگی بیش از 96 درصد است و تنها 4 درصد بدون این بیمه‌نامه زندگی می‌کنند و برای جذب این بخش کوچک از جامعه 110 شرکت بیمه‌گر به صورت تخصصی فعالیت می‌کنند؛ در حالی که ایران تنها 3 درصد ضریب نفوذ داشته و 30 شرکت بیمه‌گر به خود دیده است.

این کارشناس صنعت بیمه درباره آینده سرمایه‌گذاری در صنعت بیمه با اشاره به پشتوانه «اتکایی» شرکت‌های بیمه گفت: در این زمینه لازم به یادآوری است که صنعت بیمه تنها صنعتی است که کاملا متفاوت از دیگر صنایع فعالیت دارد. به صورتی که با تغییر دولت‌ها یا حتی تغییر نظام اداری یک کشور تعهدات صنعت بیمه و سرمایه‌گذاری صورت گرفته در آن حفظ شده و دست خوش تغییرات نخواهد بود. دقیقا مثل اتفاقی در دوران انقلاب شکوهمند اسلامی روی داد و بیمه‌های موجود قبل از انقلاب با ادغام شدن در یکی از بیمه‌های معروف به تعهدات خود عمل کرده و حتی برخی از بیمه‌نامه‌های زندگی آن دوران اکنون در جریان است و سپرده‌گذارانش از مزایای همان دوره استفاده می‌کنند.

ابوالفضل حلمزاده درباره مشکل موجود در صنعت بیمه کشورمان نیز تصریح کرد: امروز دو معضل عمده در صنعت بیمه کشورمان کاملا مشهود است که این دو عبارتند از: 1. شبکه فروش غیر اصولی 2. غیر تخصصی عمل کردن بیمه‌ها. بنابراین اگر واقعا تصمیم به رونق صنعت بیمه در کشورمان گرفته‌این این دو مشکل را باید به صورت ریشه‌ای برطرف کنیم.

به اعتقاد این کارشناس اگر صاحبان سرمایه‌ و علاقمندان واقعا قصد ورود به صنعت بیمه را دارد بهترین گزینه این است که ابتدا توانمندی‌های خود در این صنعت را مورد ارزیابی قرار دهند یا مشاوره بگیرند بعد در راستای همان توانمندی‌ها گام برداشته و به صورت تخصصی وارد صنعت بیمه شوند. به عنوان مثال شرکت بیمه خاورمیانه که مدت‌هاست تخصصی در بیمه زندگی و اشخاص وارد شده و تلاشی برای حضور در دیگر بازارهای بیمه ندارد.

سبد سرمایه‌گذاری معیوب

وی درادامه افزود: یکی دیگر از معضلات پنهان در صنعت بیمه که تاکنون زیاد به آن توجه نشده است درباره سبد سرمایه‌گذاری‌های صاحبان شرکت‌هاست چون بیشتر آنها به دلیل موانع اقتصادی علاقمند به ورود به سرمایه‌گذاری‌های کم ریسک و زودبازده هستند و همین امر از قدرت نفوذشان کاسته‌ای درحالی که اگر اصولی برنامه‌ریزی شده باشد بهترین گزینه برای شرکت‌های بیمه در سرمایه‌گذاری‌های بلند مدت با سوددهی بسیار بالاست.

حلمزاده درباره این مورد اینگونه توضیح داد که از آنجا که سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در صنعت بیمه دارای دوره‌های بلند مدت است و صاحبان شرکت‌ها با عقد قراردادهای مشخصی دقیقا برخلاف بانک‌ها می‌دانند سرمایه در اختیارشان تا چه تاریخی در اختیار آنهاست می‌توانند برای تامین مخارج و سوددهی وارد بخش‌هایی از سرمایه‌گذاری‌های کلان زیربنایی و اقتصادی کشورمان بشوند که بانک‌ها نه تمایل دارند و نه امکاناتش؛ درحالی که این امتیاز صنعت بیمه اکنون نادیده گرفته شده است. به عنوان اکنون بیشتر شرکت‌های بیمه 80 درصد از سرمایه‌های خود را دوباره در بانک به صورت سپرده سرمایه گذاری می‌کنند.

به اعتقاد وی همین نوع نگرش باعث شده تا بانک‌ها نیز علاقمند ورود به صنعت بیمه‌ای باشند و اکنون شاهد افتتاح انواع شرکت‌های بیمه‌ای با برندهای بانکی نیز هستیم. به صورتی که بانک‌ها سپردهای خود را در بیمه و بیمه تمام حقوق دریافتی از بیمه‌گذاران را در بانک سرمایه گذاری می‌کند که چرخه‌ای معیوب در این صنعت به شمار می‌آید.

روی پورسانت فروش بیمه شخص ثالث حساب باز نکنید

روی پورسانت فروش بیمه شخص ثالث حساب باز نکنید

شاید دیدن تابلوهای خوش‌رنگ و لعاب انواع برندهای بیمه‌ای و همچنین اجباری بودن برخی از بیمه‌ها مثل بیمه شخص ثالث اتومبیل برخی ازصاحبان سرمایه و واجدین شرایط را مشتاق حضور در این صنعت به صورت نمایندگی شرکت‌های بزرگ بیمه‌ای کرده باشد. اما آیا واقعا سرمایه‌گذاری در این زمینه سودآور است و برای رسیدن به این هدف چه پیش‌نیازهایی باید داشته باشیم؟

امیرهوشنگ لطفی، یکی از فعالان صنعت بیمه  در این زمینه به خبرنگار فرصت امروز گفت: به‌طور کلی 95 درصد از فعالیت‌های صنفی صنعت بیمه برعهده نمایندگی‌های فروش و فروشندگان است و تنها 5 درصد از چرخ اقتصاد صنعت بیمه توسط خود شرکت مادر یا همان شرکت مرکزی به حرکت درمی‌آید. بنابراین رشد و توسعه این صنعت در اقصی نقاط جهان بستگی به فعالیت و جایگاه شغلی نمایندگی‌‌ها دارد که متاسفانه در کشورمان از این نظر دچار مشکلات عمده‌ای هستیم و باید برای این امر چاره‌ای بیندیشیم.

لطفی در ادامه به وجود خلأهای بسیار زیاد قانونی در صنعت بیمه کشورمان اشاره کرد و افزود: به‌طور کلی اگر به قراردادهای منعقد شده از سوی شرکت‌های بیمه با نمایندگی‌ها توجه داشته باشیم این قراردادها کاملا یکطرفه منعقد شده و به امضا رسیده‌اند و این نمایندگی‌ها هستند که بدون هیچ پشتوانه‌ای در واقع خانه‌ای روی آب ساخته‌اند و نمی‌توانند به آینده شغلی خود امیدوار باشند. درحالی که این نمایندگی‌ها با استفاده از تمام امکانات مالی و تجربی خود نسبت به ایجاد درآمد برای شرکت مادر اقدام می‌کنند.

این فعال صنفی با تاکید بر جایگاه پرتفوی (سبد درآمدی) نمایندگی‌ها می‌افزاید: یک نمایندگی هنگامی که شروع به فعالیت می‌کند درواقع کارنامه کاری‌ وی همین پرتفوی اقتصادی اوست که براساس قانون بیمه درباره نمایندگی‌های حقیقی که اکثرنمایندگی‌ها این‌گونه هستند در صورت قطع یا لغو کد نمایندگی‌ها یا حتی فوتشان این پرتفوی اقتصادی صفر شده و تمام سوابق کاری آنها از بین خواهد رفت حالا اگر به این اتفاق بنگریم درخواهیم یافت تمام این نمایندگان درواقع هرچه تاکنون رشته‌اند پنبه شده و از بین رفته است.

وی در ادامه تصریح کرد: متاسفانه همان خلأهای قانونی که قبلا به آنها اشاره کردیم باعث شده تا شرکت‌های مادر  نسبت به لغو امتیاز نمایندگی کاملا سلیقه‌ای برخورد کرده و آینده حرفه‌ای و شغلی صنعت بیمه کشورمان را به مخاطره ‌بیندازند. چون اگر یک نمایندگی در حرفه و کارش احساس امنیت نداشته باشد بدون تردید نسبت به جذب مشتری نیز بی‌انگیزه خواهد بود. حالا باید این احساس را در میان خریداران خدمات نیز جست‌و جو کرد چون این سوال را می‌پرسند که وقتی بیمه‌های مادر به نمایندگان خود هیچ مسئولیتی ندارند چگونه مسئولیت‌های بلند مدت خودشان مثل بیمه‌های عمر را در قبال مشتریان و خریداران برعهده‌خواهند گرفت.

لطفی با اشاره به حضور برخی افراد نا آشنا به صنعت بیمه به عنوان کارگزار در سطح جامعه گفت: براساس قوانین موجود نمایندگان یا کارگزاران بیمه‌ای می‌توانند با ارایه مدارک و مستندات موجود طبق ضوابط شرکت بیمه مادر وارد عرصه تجاری در سطح جامعه شوند و شروع به فعالیت کنند که برای این کار سرمایه قابل توجهی لازم نیست به عنوان مثال داشتن دفتر، چند کامپیوتر، چند خط تلفن و بازاریاب‌ها می‌تواند تمام هزینه باشد. اما نکته اصلی اینجاست که هنوز در برخی از شرکت‌های بیمه سخت‌گیری قابل توجهی برای استخدام افراد و مشاوران انجام نمی‌شود.

این فعال صنفی در ادامه تاکید کرد: این خلاء باعث شده تا مشاوره‌های غیر اصولی برای بسیاری از  متقاضیان خرید بیمه دردسرساز باشد. چون خود اشخاص بازاریاب هیچ اطلاعات تخصصی از این صنعت نداشته و صرفا با چند آگهی و بروشور می‌توانند نظر مخاطبان را برای سرمایه‌گذاری جلب نمایند که البته در نهایت هم مشکلاتی برای دو سوی معامله ایجاد خواهد شد. بنابراین سرمایه‌گذاری فقط داشتن چند ده میلیون تومان پول و سپردن وثیقه‌های مورد نیاز نزد شرکت مادر نیست، بلکه مهم تخصص و دانش فنی کار است.

لطفی درباره این تصور که بسیاری به امید فروش بیمه شخص ثالث وارد میدان شده‌اند نیز گفت: از آنجا که فروش بیمه نامه شخص ثالث جزو یکی از زیان ده‌ترین بیمه‌نامه‌ها برای شرکت مادر است، فروش این نوع بیمه اصلا به عنوان سابقه کار یا پرتفوی نمایندگان محسوب نشده و فقط برای جوری سبد خدمات ارایه خواهد شد بنابراین هیچ سرمایه‌گذاری نباید به امید فروش و پورسانت این نوع بیمه‌نامه وارد میدان شود هرچند نباید فراموش کنیم شرکت بیمه اصلی درباره فروش تعداد بیمه‌نامه‌های شخص ثالث در نمایندگی‌ها محدودیت‌هایی هم متناسب با سیاست‌های فروش خود تعیین خواهد کرد.

به اعتقاد امیر هوشنگ لطفی بهترین راه سرمایه‌گذاری در این زمینه این است که دانش فنی کافی در صنعت بیمه داشته باشید و برای مدتی به عنوان کارشناس در یکی از شعب یا نمایندگی‌های بیمه‌ای فعالیت کنید تا از زیر و بم بازار خوب مطلع شوید و پس از آن با درنظر داشتن توانمندی‌های خود در بخش‌های مختلف فقط در یک شاخه تخصصی وارد عمل و کم کم راه توسعه و گسترش فعالیت تجاری خود را پیش گیرید چون به قول معروف با یک دست چند هندوانه نمی‌توان برداشت.

گرمای دلچسب روغن با استفاده از روش سرد

گفت‌وگوی فرصت امروز با مدیرعامل شرکت ایران کلدپرس

گرمای دلچسب روغن با استفاده از روش سرد

با درنظر گرفتن سابقه صنعت روغنکشی در جهان از سال‌ها پیش که با استفاده از شیوه‌های کاملا سنتی صورت می‌گرفت، می‌بینیم طی دورانی این نوع روغنکشی بنا به سودآوری قابل توجهی که داشته از طریق برخی کشورها مثل آمریکا با استفاده از شیوه‌های صنعتی به صورت انحصاری درآمد که همان خط تولید پرس گرم امروزی است.

اما نکته جالب اینجاست که اکنون همان کشور و برخی از کشورهای صاحب‌نام در تولید خطوط تولید روغنکشی پرس گرم با درنظر گرفتن مشکلات زیست محیطی و سلامتی این نوع روغنکشی برای جوامع به دنبال استفاده از سیستم‌های روغن‌کشی سرد، اما به صورت صنعتی هستند تا از گرمای دلچسب بازار روغن در دهکده جهانی دوباره به نفع خود استفاده کنند.

این تغییر رویه و ایجاد بازاری بسیار قابل توجه باعث شده تا سرمایه‌گذاران عمده و البته فرصت‌های سرمایه‌گذاری قابل ملاحظه‌ای در کشورهای مختلف از جمله ایران ایجاد شود از این رو فرصت امروز با امیرمحمود مقدسی، مدیرعامل شرکت ایران کلد پرس گفت‌وگویی داشته که در ادامه می‌خوانیم.

فرصت ارگانیکِ سرمایه‌گذاری

امیرمحمود مقدسی، مدیرعامل شرکت ایران کلدپرس و مخترع دستگاه روغنکشی سرد درباره سرمایه‌گذاری در این صنعت به خبرنگار فرصت امروز گفت: همانطور که می‌دانید صنعت تولید روغن با روش پرس گرم به نوعی همانند صنعت نوشابه است و از آنجا که سرمایه‌گذاران به سرعت صاحب ثروت کلانی می‌شدند، زیاد اجازه فعالیت به سرمایه‌گذاران دیگر که قصد استفاده از شیوه‌های سنتی داشتن را نمی‌دادند.

به همین دلیل می‌بینیم توجه زیادی به استفاده از سیستم‌های تولید روغن از طریق پرس سرد در سراسر دهکده جهانی تاکنون نشده و مدتی کوتاهی‌ است که با توجه به اهمیت سلامتی سرمایه‌گذاری در این روش با ارزش افزوده بسیار بالایی و تقاضای عمده مواجه شده است.

مقدسی در ادامه افزود: از آنجا که امروز بحث استفاده از محصولات ارگانیک در اغلب کشورها رونق گرفته؛ لازم است درباره سرمایه‌گذاری در این صنعت (روغنکشی با پرس سرد) دوباره فکر کرده و به نوعی برای اقتصادی کردن آن گام برداریم. این نقشه راه شرکت ایران کلدپرس از سال 1374 شد تا دستگاه پرس سرد برای روغنکشی به صورت مکانیزه و صنعتی را تولید روانه بازار کند و تاکنون در این زمینه نه تنها بخش قابل توجهی از تولیدات خود را داخل کشور فروخته؛ بلکه در آمریکا، اروپا و برخی کشورهای دیگر نیز مشتریان قابل قبولی به خود جلب کرده‌ایم و حتی تقاضای مشارکت داریم.

این فعال صنفی با اشاره به کم‌کاری انجام شده در توسعه این نوع روغنکشی که می‌تواند زمینه اشتغال قابل توجهی نیز داشته باشد تصریح کرد: کارشکنی‌ها، کم توجهی‌ها و همچنین سوء مدیریت‌های عمده‌ای در این زمینه دیده می‌شود که برخی از فعالان صنف و حتی تولیدکنندگان دستگاه‌های اینچنینی تشویق به سرمایه‌گذاری در کشورهای دیگر شده‌اند. به عنوان مثال گروهی از صاحبان سرمایه‌ ترکیه‌ای چندی پیش با ارایه پیشنهادهای بسیار قابل توجه به شرکت ایران کلدپرسینگ قصد داشتند نظر ما را به خود جلب کنند تا در آن منطقه کارخانه تولید دستگاه‌روغنکشی سرد را افتتاح کنیم، بنابراین دور از واقعیت نیست اگر بگوییم در اروپا بیشتر از ایران مشهور شدیم.

معدنی پراز طلا؛ اما ناشناخته

وی با اشاره به فرصت‌های خاص سرمایه‌گذاری در این نوع از روغن‌کشی با دستگاه سرد به خبرنگار ما گفت: سرمایه گذاری در بخش روغنکشی با دستگاه پرس سرد چه به صورت کارگاه‌های کوچک و چه به صورت تولید انبوه کاملا توجیه‌پذیر است و می‌توان از آن به عنوان معدن طلایی ناشناخته یاد کرد. به عنوان مثال یکی از پروژه‌های سودآور برای سرمایه‌گذاری‌ را می‌توان در تولید روغن نارگیل دانست چون این روغن در صنایع مختلف مثل، صنایع شوینده، پتروشیمی، آرایشی و بهداشتی و خوراکی قابل استفاده است و براساس تحقیقات درکشورمان نزدیک به 15 تن و در کشورهای حاشیه خلیج فارس 10 هزار تن از ماده سالانه مورد نیاز است، بنابراین بازاری قابل توجهی درفاصله چند صد کیلومتری ماست.

به اعتقاد این فعال صنفی، چشم انداز این تولید در داخل کشور بسیار روشن و سود‌آور است. چرا که اکنون این تولید در خارج از مرزهای کشور صورت گرفته و محصول نهایی با ارزبری قابل توجه وارد ایران می‌شود. درحالی که اگر این نوع سرمایه‌گذاری در کشورمان انجام شود حداقل 40 درصد سودآوری در یک دوره حداکثر 5 ماهه به دست می‌آوریم.

مقدسی معتقد است، بهترین نقطه برای اینگونه سرمایه‌گذاری‌ها با توجه به تقاضای قابل توجه خارجی تا داخلی، مناطق آزاد و مناطق ویژه‌تجاری هستند. چون بخش قابل توجهی از مواد خام اولیه مثل نارگیل، یا برخی دانه‌های روغنی دیگر باید از خارج وارد شوند که سرمایه‌گذاری در مناطق آزاد به نوعی مانع از درگیر شدن با قوانین گمرکی خواهد بود.

وی حداقل سرمایه‌ مورد نیاز را برای راه اندازی یک واحد تولیدی روغن نارگیل صنعتی با 200 متر مربع مساحت را نزدیک به 5/1 میلیارد تومان برآورد کرد و گفت: از آنجا که بحث هزینه انرژی در این نوع روغنکشی بسیار پایین است و بدون نیاز هرگونه سوخت فسیلی یا آلودگی می‌توان در این زمینه سرمایه‌گذاری کرد،  ارزش افزوده بالاتری نسبت به سرمایه‌گذاری‌های انجام شده با شیوه روغنکشی گرم و استفاده از حلال ایجاد می‌شود.

وی تصریح کرد: این سرمایه‌گذاری در واقع دو نوع محصول برای واحدهای تولیدی ایجاد می‌کند که یکی روغن مورد بحث است. اما بخش قابل توجه دیگر مربوط به باقی‌مانده دانه‌هاست که این بازمانده نیز خود دارای قیمتی قابل توجهی به عنوان خوراک دام است. بنابراین اگر واحدهای تولیدی اینچنین در کشورمان رونق بگیرند ناخودآگاه از بحث واردات خوراک دام آنهم با کیفیت بسیار بالا برخوردار خواهیم شد و دیگر نیازی به واردات نداریم که دقیقا ترجمه واقعی از اقتصاد مقاومتی است.

مشاغل خانگی درکنار پروژه‌های صنعتی

مقدسی با اشاره به افزایش تعداد فروشگاه‌های ارایه دهنده روغن طبیعی در اقصی‌نقاط کشورمان به فرصت امروز گفت: امروز در بسیاری از شهرهای ما فروشگاه‌های روغنکشی از دانه‌های روغنی در مقابل مشتری یکی پس از دیگری افتتاح می‌شوند که هرکدام می‌توانند منبع درآمدی برای افراد از 2 میلیون تومان تا 7 میلیون تومان درماه شناخته شوند.

به اعتقاد این فعال صنفی ارزش افزوده و فرصت‌های صادراتی موجود در این زمینه آنچنان بالاست که حتی کارخانه‌های صنعتی بزرگ فعال در دیگر شاخه‌های صنایع غذایی نیز به استفاده از این نوع روغنکشی علاقمند شده‌اند. به عنوان مثال صنایع غذایی شادلی که در زمینه تولید انواع کنسانتره و آب‌میوه فعالیت دارد مدتی است با راه‌اندازی خطوط روغنکشی سرد خود اقدام به تولید روغن از تفاله برخی میوه‌هایش مثل انار یا انگور کرده است. این کارخانه با درنظر گرفتن حجم بالای هسته‌اناری که سالانه برای تولید کنسانتره در فصل برداشت محصول تولید می‌کنند سهم قابل قبولی از بازارهای اروپایی و آمریکایی را به خود اختصاص داده و به‌ازای هرکیلوگرم روغن هسته انار یکصد دلار کسب درآمد می‌کند(براساس آخرین قیمت‌ها) درحالی که تا همین چندی پیش این تفاله خوراک دام بود.

این درحالی است که بسیاری سرمایه‌گذاران کوچک و حتی بازنشستگان با خرید دستگاه‌های تک‌فاز معمولی با افتتاح فروشگاه‌های فروش روغن طبیعی امروز درآمد مناسبی برای خود ایجاد کرده‌اند. بنابراین لازم است امروز که تعداد بیکاران در کشورمان روبه افزایش است مسئولان به امتیاز این نوع سرمایه‌گذاری توجه کرده و فقط شرایط سرمایه‌گذاری تسهیل نمایند و نیازی به نقدینگی برای آن نیست.

مخترع سیستم روغن کشی با پرس سرد در پایان به فرصت امروز گفت: مبلغ خرید هر یک از این دستگاه‌ها بسته به توان و منبع انرژی متفاوت است که از 10 میلیون تومان تا بالاتر از 50 میلیون تومان قیمت گذاری شده است البته نباید فراموش کنیم هرچه پروژه بزرگتر باشد بدون تردید هزینه دستگاه نیز بیشتر از این ارقام خواهد بود.

گزارش فرصت امروز از سرمایه گزاری در صنعت تجهیزات ایمنی

گزارش فرصت امروز از سرمایه گزاری در صنعت تجهیزات ایمنی

فرصتی برای حفاظت از سرمایه‌ها

نویسنده: عماد عزتی

روزانه بارها و بارها صدای آژیر آمبولانس یا خودروهای آتش‌نشانی را می‌شنویم و ناخودآگاه به یاد این جمله که می‌گوید: «پیش‌گیری بهتر از درمان است» خواهیم افتاد؛ ولی با دور شدن این خودروها و کم شدن صدای آژیرشان ما نیز دوباره به زندگی عادی خود باز میگردیم تقریبا بی‌‌تفاوت از آنچه دور و اطرافمان می‌گذرد به فعالیت روزانه خود می‌پردازیم. دریغ از این خطر در کمین است و خود ما نیز ممکن است به زودی نیازمند امدادرسانی یکی از این اتومبیل‌ها باشیم.

به هرحال موضوع ایمنی و تجهیزات وابسته به آن امروزه در تمامی محیط های مسکونی و کاری، مسئله مهمی به نام حفاظت فردی را مطرح می‌کند، که شامل انواع کلاه ایمنی، ماسک، گوشی، عینک، لباس کار، دستکش و کفش ایمنی، سیستم‌های اطفاء و اعلام حریم، سنسورهای حساس به گازهای سمی و...   هستند. اما آیا تاکنون از خودتان پرسیده‌اید این همه تجهیزات و لوازم برای حفاظت از جان و مال شما چه دنیایی از گردش مالی و سرمایه‌گذاری را به خود اختصاص داده است؟ یا اینکه در این صنف چند نفر داخل کشورمان مشغول به کار هستند و در صورت سرمایه‌گذاری چه ارزش افزوده‌ای می‌توان به دست آورد؟ برای پاسخ به این پرسش‌ها نیازی نیست زیاد زمان از دست بدهید چون فرصت امروزی سری به دنیای تجهیزات ایمنی زده تا برایتان از زیر و بم سرمایه‌گذاری و گردش مالی آن بگوید.

امروز نوبت سرمایه‌گذاری تخصصی است

رضا میرزائی قره لر، رئیس اتحادیه صنف فروشندگان و تولید کنندگان لوازم ایمنی، کلاه و آتش‌نشانی تهران، با اشاره اهمیت ایمنی در زندگی روزمره ما به خبرنگار فرصت امروز گفت: شاید تا یک دهه پیش موضوع ایمنی و تجهیزات وابسته به آن در برخی لوازم و تجهیزات محدود شده بود اما امروز با توجه به اینکه هر روز دریچه‌ای نوین برای حفظ امنیت انسان باز می‌شود فرصتی تازه اما تخصصی نیز در سرمایه‌گذاری ایجاد خواهد شد.

میرزائی، درادامه افزود: اکنون نزدیک به 800 واحد صنفی پروانه در تهران مشغول به کار هستندو پرونده 200 متقاضی جدید نیز برای صدور پروانه درحال بررسی است از این رو می‌بینیم روند گسترش و ایجاد فضای کسب و کار در این صنف گسترده شده است.

این مقام صنفی با تاکید دوباره به تخصصی شدن بحث تولید تجهیزات ایمنی تصریح کرد: این مهم تا جایی پیش رفته که امروز شاهد ایجاد رشته‌های دانشگاهی بخصوص در بحث اطفاء حریق بوده‌ایم و لازم است در این زمینه گام‌های موثرتری برداشته شود چون با درنظر گرفتن بکر بودن صنعت در کشورمان امکان ایجاد اشتغال بسیار بالاست.

وی معتقد است به دلیل برطرف شدن تحریم‌های یکجانبه غرب علیه ایران اکنون فرصت بسیار مناسبی برای همکاری‌های خارجی و سرمایه‌گذاری‌های مشترک در ایران وجود دارد که به همین منظور چندی پیش مسئولان اتحادیه سفری به شهر ازمیر ترکیه داشتند تا بتوانند با ایجاد ارتباط با تولید کنندگان مواد اولیه و همچنین برخی تولیدکنندگان به نام در این کشور زمینه‌های همکاری را فراهم کنند اگرچه این همکاری‌ها صرفا برای واردات کالا نیست و براساس تولید مشترک شکل گرفته است.

رئیس اتحادیه صنف فروشندگان و تولید کنندگان لوازم ایمنی، کلاه و آتش‌نشانی تهران، به موضوع واردات تجهیزات یاد شده نیز اشاره کرد گفت: متاسفانه به دلیل پراکندگی و همچنین برخی مشابهت‌های کالایی در تعرفه‌های گمرکی هنوز آمار دقیقی در دست نیست اما براساس گزارش‌های میدانی سال 1393 تقریبا رقمی معادل 500 میلیون دلار تجهیزات وارد کشورمان شده است اما یکی از موارد نگران کننده این است که قاچاق در این زمینه نیز حضور داشته و برخی از محصولاتی که قرار است از جان و مال مردم محافظت کنند بدون هیچ شرایط استاندارد و یا کنترل کیفیت وارد کشورمان می‌شود، درحالی که اگر جلوی این روند گرفته شود بدون تردید ارزش افزوده بالا و همچنین اشتغالزایی آن می‌تواند عاملی برای دسترسی به بازار 400 میلیون نفری کشورهای حاشیه ایران باشد.

لازم است سرمایه‌ها هدایت شوند

در همین حال، احمد امینیان، نایب رئیس اسبق اتحادیه و مالک برند امینکس با اشاره به رشد روز افزون صنعت به خبرنگار ما گفت: با توجه به اینکه فرهنگ استفاده از تجهیزات ایمنی بالا رفته است کل صنعت نیز درحال گسترش است به صورتی که اگر 5 سال پیش به تعداد واحدهای تولیدی و صنفی در تهران توجه می‌کردیم فقط 400 واحد در سه منطقه حسن‌آباد، پیچ شمران و گمرک حضور داشتند اما امروز نزدیک به یکهزار واحد صنفی در بخش‌های مختلف مشغول به فعالیت هستند که بیانگر رشد سریع آن است.

امینیان در ادامه افزود: علی‌رغم این رشد و توسعه در صنف امروز لازم است کمی بیشتر درباره نحوه و بخش‌های سرمایه‌گذاری مسئولان توجه داشته باشند چون اگر مدیریت سرمایه‌گذاری نداشته باشیم با انباش سرمایه‌ها و نبود بازار فروش مواجه خواهیم شد و در نهایت سرمایه‌های از بین خواهند رفت.

وی با اشاره به بخش‌های مختلف این صنف تصریح کرد: امروز در زمینه تولیدات حفاظت فردی مثل کلاه ایمنی، کفش، لباس برخی اقلام دیگر تولیدکنندگان موجود قادر به تامین نیاز بازار حتی صادرات نیز هستند اما در برخی بخش‌های تخصصی نه تنها تولید کننده نداریم بلکه زیاد درباره نحوه سرمایه‌گذاری در آن نیز اطلاع رسانی نشده است.

به اعتقاد این فعال صنفی امروز لازم است در بخش‌های ماشین‌های امدادی سرمایه‌گذاری بیشتری شود. درحالی که زمینه‌های سرمایه‌گذاری در بخش‌های دیگری چون تولید لوازم تخصصی و الکترونیکی مثل گازسنج‌ها، لباس‌های مخصوص ورود به آتش، دوربین‌های دید در شب یا مادون قرمز ، خودروهای عملیاتی و سنسورهای خاص می‌تواند علاوه‌ بر ارزش افزوده بالا زمین اشتغال قابل ملاحظه‌ای برای کشورمان ایجاد کند. به عنوان مثال با درنظر گرفتن رفع تحریم‌ها اگر در زمینه تجهیزات الکترونیکی مثل سیستم‌های اعلام حریق یا اطفاء خودکار سرمایه‌گذاری شود می‌توان در بازارهای آسیای میانه، عراق و افغانستان زمینه صادرات خدمات فنی مهندسی قابل توجهی را به دست آورد چون اکنون دسترسی به این بازارها برای تولید کنندگان ایرانی بسیار ساده‌تر است.

وی درباره واردات محصولات به کشورمان گفت: بطور کلی برخی از تجهیزاتی که داخل ایران تولیدی نداریم طبیعی است که از خارج وارد شود اما نکته مهم این است که از کدام کشور این لوازم وارد شده باشند، چون اغلب تجهیزاتی که از امارات به صورت غیرقانونی وارد می‌شوند تولیدات بی‌کیفیت چین و پاکستان هستند اما آن دسته از تجهیزاتی که به صورت کاملا قانونی وارد خاک ایران شده‌باشند از کشورهای اروپایی و برندهای معتبر خریداری شده که قابل اعتماد هستند.

مالک برند امینکس درباره صادرات محصولات حفاظت فردی نیز معتقد است اگر مسئولان بتوانند زمینه حضور تولیدکنندگان ایران در نمایشگاه‌های معتبر تجهیزات ایمنی فراهم کنند بدون تردید بازار‌های قابل ملاحظه‌ای را به خود اختصاص خواهیم داد چون در برخی تولیدات مثل کفش‌های ایمنی و کلاه ایران از بسیاری از کشورهای تولید کننده جلوتر است و می‌تواند نظر خریداران را به خود جلب کند.

امینی در پایان گفت: فراموش نکنیم بازار تولید تجهیزات ایمنی در کشورمان دوران تحول را سپری می‌کند و باید از این فرصت به نفع سرمایه‌گذاری‌های مشترک استفاده کنیم چون پس از رفع تحریم‌ها بسیاری از تولید کنندگان خارجی با تولید کنندگان ایرانی تماس گرفته و ابراز علاقه برای حضور در ایران کرده‌اند بنابراین لازم است با تسهیل حضور آنها زمینه انتقال تکنولوژی و همچنین تولید محصولاتی که تاکنون به نام ایران تولید نشده است را فراهم کنیم چون درپاره‌ای از موارد با سرمایه‌گذاری یک یا دو میلیاردی زمینه تولیدی فراهم می‌شود که می‌تواند صدها میلیارد دلار برای کشورمان درآمدزایی کند.

گزارش فرصت امروز از صنعت روغن کشی ایران

صنعتی که به دل سرمایه‌گذار نچسبیده

شیدا رمزی

اغلب ما در طول روز حداقل یکبار قوطی روغن خوراکی در انواع مختلف را به دست گرفته و از آن استفاده می‌کنیم و معمولا در فهرست خرید همگی ما این محصول جای مخصوص به خود را اشغال کرده است. براساس آخرین آمار موجود درباره سرانه مصرف روغن نباتی در کشورمان می‌بینیم هر فرد ایرانی تقریبا 5/18 کیلوگرم روغن در طول سال مصرف می‌کند و همین آمار بیانگر آن است که احتمالا صنعتی پراز هیاهو و جنب و جوش در کشورمان شکل گرفته است، درحالی که می‌بینیم علی‌رغم این نیاز قابل توجه وابستگی ایران در این زمینه به خارج از مرزهایش به گفته برخی کارشناسان بیش از 95 درصد است و تنها 5 درصد به توانمندی‌های داخلی تکیه کرده و به قول معروف هنوز این صنعت به دل سرمایه‌گذارها نچسبیده.

حال سئوال اینجاست که مشکل چیست و چرا هنوز علی‌رغم پتانسیل‌های موجود در کشورمان صنعت تولید روغن یا همان روغنکشی خودمانی در ایران به جایگاه اصلی خود نرسیده است؟ فرصت امروز اینبار سری به صنعت روغنکشی زده تا علاوه بر انتشار مشکلات موجود راهنمایی مناسب برای علاقمندان به حضور در این صنعت نیز باشد.

تنها از 26 درصد ظرفیت استفاده کرده‌ایم

اکبر سبقتی، عضو هیات مدیره و دبیر انجمن صنفی صنایع روغنکشی ایران با اشاره به تعداد کارخانه‌های موجود در صنعت روغنکشی ایران به فرصت امروز گفت: بطور کلی تعداد واحدهای روغنکشی کشورمان 28 واحد است، اما این تعداد همگی فعال نیستند و برخی در شرف تاسیس و تعداد دیگری هم به دلیل مشکلات موجود در روبه تعطیلی هستند.

سبقتی در ادامه افزود: با توجه به دستگاه‌های نصب شده در این واحدها برآورد شده است ظرفیت تولید اسمی همگی آنها در صورت فعالیت صد در صدی، 4 میلیون و 600 هزار تن روغن باشد. درحالی که اگر به روند رشد تولید روغن در کشورمان توجه داشته باشیم می‌بینیم هنوز ظرفیت‌های خالی و قابل اتکایی در این زمینه وجود دارد که باید مسئولان نسبت به آن توجه داشته و زمینه‌های بهره‌برداری از آن در راستای ایجاد ارزش افزوده مناسب را ایجاد نمایند.

وی با اشاره به روند افزایش تولید روغن در ایران تصریح کرد: اگر به اسناد و مدارک موجود توجه داشته باشیم در خواهیم یافت طی سال 92 تنها 5 درصد از ظرفیت اسمی اعلام شده در کشورمان فعال بود و این میزان طی سال 1393 چیزی حدود 13 درصد رسید که رشد قابل قبول و مناسبی را تجربه کرده‌ایم. این درحالی است که صنعت روغنکشی ایران در سال 94  نیز توانست از 26 درصد از توان تولیدی خود بهره برده و به نفع اقتصاد ملی کشورمان فعالیت کند و هنوز بیش از 70 درصد ظرفیت خالی داریم.

این مقام صنفی ضمن تاکید بر رشد قابل توجه صنعت روغنکشی ایران گفت: روند رشد دوبرابری سالانه صنایع روغنکشی کشورمان بیانگر آن است که اگر بتوانیم در این زمینه سیاست‌گذاری‌های قابل قبول و اصولی داشته باشیم به سرعت با صد درصد توان تولیدی وارد بازار شده و زمینه صادرات و همچنین دست‌یابی به فرصت‌های قابل توجه اشتغالزایی را به اقتصاد ایران هدیه خواهیم داد، چون کشورهای اطراف ایران نیازمند دریافت خدمات و محصولات هستند.

وی با اشاره به حجم سرمایه‌گذاری انجام شده در صنعت روغنکشی ایران تصریح کرد: با توجه خطوط تولید و همچنین تجهیزات نصب شده در کارخانجات کشور رقمی بیش از 1000 میلیارد تومان سرمایه‌گذاری در این صنعت انجام شده است که در شرایط فعلی و با توجه به افق‌های تازه اقتصادی مقابل ایران لازم است از این حجم سرمایه‌گذاری به نحوی در اشتغالزایی و همچنین به حرکت درآمدن چرخ اقتصاد کشورمان استفاده بهینه شود.

سبقتی معتقد است اگر مسئولان با ایجاد شرایط مناسب و البته حمایت‌های اصولی از صنعت روغن‌کشی کشورمان بتوانند زمینه تولید یکصد درصدی این صنعت را فراهم کنند، روغنکشی در ایران سه هزار نفر شغل مستقیم و همچنین نزدیک به 10 هزار فرصت شغلی غیر مستقیم را فراهم خواهد کرد. بنابراین لازم است با بازنگری در قوانین و مقررات گذشته متناسب با توان تولیدی و همچنین نیازهای بازار شرایطی فراهم شود که کارخانجات روغنکشی کشورمان به جایگاه مناسب اقتصادی خود دست‌یابند.

دبیر انجمن صنفی صنایع روغنکشی ایران مهمترین تهدید صنعت روغنکشی ایران را واردات بی‌رویه کالاهای ساخته شده دانست و افزود: طی سال‌های گذشته با توجه به سیاست‌های غیر اصولی یا به نوعی بی‌توجهی مسئولان به صنعت روغنکشی کشورمان ورود بی‌رویه کالاهای واسطه‌ای باعث شده تا بخش قابل توجهی از سرمایه‌گذاری‌های صورت گرفته در این صنعت به حالت نیمه تعطیل یا تعطیل درآمد و توان ایجادگردش مالی مناسب با درنظر گرفتن سطح سرمایه‌گذاری انجام شده را در اقتصاد کشورمان نداشته باشد.

موارد خاص هنوز توجیه‌پذیر نیست

این مقام صنفی با این توضیح که سرمایه‌گذاری در موارد خاصی تولید روغن از دانه‌های خاصی مثل هسته‌انگور، کنجد، کتان یا ... متفاوت از تولید انبوه یا صنعتی روغن با روش حلال است گفت: هنوز ظرفیت‌های خاص سرمایه‌گذاری در روغنکشی ایران ناشناخته باقی مانده و به دلیل نبود تقاضای داخلی یا دست‌یابی به بازارهای خارجی امکان سرمایه‌گذاری عمده در آنها نیست. به صورتی که علی‌رغم وجود برخی پتانسیل‌های تولیدی در این بخش مثل هسته‌انگور یا دیگر دانه‌های روغنی هنوز سرمایه‌گذاری قابل توجهی در این زمینه انجام نشده و بیشتر به صورت سنتی، گروهی مشغول به فعالیت‌های اقتصادی کوچک هستند.

وی ناشناخته بودن برخی از انواع محصولات در ایران را نبود تقاضا در بخش‌های بالادستی آن عنوان کرد و افزود: شاید در برخی از موارد صحبت از تولید روغن‌های خاص مثل هسته انگور، کنجد یا دیگر موارد شده باشد اما درباره همین روغن هسته انگور لازم است بدانیم ایران در بخش‌های بالا دستی این محصول هنوز تولیدی ندارد که صنعت روغنکشی بتواند نسبت به آن سرمایه‌گذاری توجیه‌پذیر اقتصادی انجام دهد. به عنوان مثال اگر تولید روغن هسته انگور در برخی از کشورها رواج داشته و اکنون زمینه تولید انبوه آن فراهم شده به دلیل این است که صنعت تولید برخی نوشیدنی‌های غیرمجاز ایران در آن مناطق بسیار گسترده است و تفاله باقی مانده از آن در واقع خوراک صنعت روغن‌کشی خواهد شد. درحالی که در کشورمان صنعت تولید این نوع نوشیدنی هیچ جایگاهی نداشته و بیشتر انگور تولید شده تاکستان‌های ایران به صورت تازه خوری مورد استفاده قرار می‌گیرد. پس نباید انتظار داشته باشیم در این نوع موارد خاص که بسیار هستند، سرمایه‌گذاری قابل توجهی انجام شده باشد.

این مقام صنفی در ادامه افزود: البته مورد یاد شده تنها یک بخش معادله است چون، همانطور که می‌دانید بحث تولید و فروش در صنایع مختلف دارای دو بخش عمده عرضه و تقاضا است که در این زمینه نه تنها مشکلات تامین مواد اولیه برای تولید در کشورمان کاملا مشهود است اما با توجه به قیمت بالای برخی از این نوع روغن‌ها هنوز تقاضای قابل ملاحظه‌ای هم از سوی صنایع یا خریداران معمول نیست تا سرمایه‌گذاران تشویق به استفاده از فرصت‌های موجود شوند.

بیش از 90 درصد وابستگی داریم

اکبر سبقتی با تاکید بر رعایت اصول اقتصاد مقاومتی به فرموده مقام معظم رهبری در صنایع مختلف از جمله صنعت روغنکشی ایران به خبرنگار ما گفت: اکنون بیش از 90 درصد به خارج از ایران بخصوص در بخش روغن و کنجاله وابسته‌ایم درحالی که در میزان تولید دانه‌های روغنی و همچنین امتیازهای موجودکشور را در نظر داشته باشیم می‌توانیم این میزان وابستگی را به حداقل خود رسانده و اجازه دهیم با سرمایه‌گذاری اصولی در صنعت روغنکشی دو هدف همزمان اقتصادی در راستای اجرای سیاست‌های اقتصادی مقاومتی به بار بنشیند. چون اگر صنعت روغنکشی ایران براساس ظرفیت اسمی خود فعال شود ناخودآگاه بحث واردات خوراک دام هم کاهش یافته و در نهایت دوبخش به ارزش افزوده بالاتری دست خواهد یافت.

این مقام صنفی با اشاره به برنامه ده‌ساله وزارت کشاورزی در دهه هشتاد افزود: اگرچه در آن دوران برنامه‌ مناسبی برای توسعه صنعت روغنکشی کشور و 75 درصد خوداتکایی آن از سوی وزارت جهاد کشاورزی و برخی دیگر از نهادها تدوین شده بود اما با تغییر دولت پس از آن این برنامه به دست فراموشی سپرده شد و اکنون دوباره صحبت‌هایی برای اجرایی شدن مجدد آن پیش آمده که جای امیدواری است.

ورود موقت، اصلی‌ترین صادرات بوده است

سبقتی بحث صادرات در این صنعت صرفا به صورت ورود موقت دانست و گفت: با درنظر گرفتن اینکه ظرفیت تصفیه روغن ایران چیزی نزدیک به 5/3 میلیون تن  و تنها نیمی از آن برای مصرف داخلی اشغال می‌شود آن دوره که ارز در کشورمان تک نرخی بوده برخی از کارخانه‌ها با توجه به ظرفیت خالی خود اقدام به واردات موقت کالا با استفاده از قوانین موجود گمرکی کرده و پس از انجام فرآیند تصفیه دوباره محصول را به مقاصد از پیش تعیین شده یا مشتریان خود تحویل می‌دادند که پس از چند نرخی شدن قیمت ارز این روش هم غیر اقتصادی شد و اکنون به آن توجهی نمی‌شود.

وی تصریح کرد: اگر قیمت ارز در ایران به صورت تک نرخی تعیین شد زمینه رانت و همچنین واردات کالاهای ساخته‌شده یا کنجاله در این صنعت محدود خواهد شد و رقابت ایجاد شده باعث ایجاد رونق مناسبی در صنعت روغنکشی خواهد بود که امیدواریم مسئولان به این نکته مهم توجه داشته باشند و این نکته را توجه کنیم که کشورهای اطراف ما اغلب نیازمند واردات کالا هستند و می‌توانیم با استفاده از این ظرفیت موجودزمینه مناسبی برای اشتغال هموطنان خود فراهم کنیم نه اینکه با واردات محصول نهایی یا ساخته شده به رونق اشتغال در آرژانتین، هندوستان یا برزیل کمک کرده باشیم.

خارجی‌ها حاضراند از ما خرید کنند؛ اما...

مدیرعامل پارس مداد از دنیای رنگارنگ تولید مداد می‌گوید:

نویسنده: شیدا رمزی

بدون تردید اغلب ما بخصوص متولدین دهه 50 شمسی، در دوران تحصیل یا کودکی خود تجربه نقاشی کردن با مداد رنگی‌های سوسمار نشان یا دیگر برندهای مطرح را داشته و گروهی هم داخل جعبه خاطراتشان گاهی اوقات این تجربه نوستالژیک را بارها و بارها  با به دست گرفتن این مدادها مرور می‌کنند.

به هرحال شاید استفاده از یک مداد رنگی نرم و خوب به نوعی تاثیر قابل توجهی در به تصویر کشیدن ذهنیت کودکان و نوجوانان یا حتی در دنیای حرفه‌ای افراد داشته باشد. ولی این تنها تاثیر مداد، بخصوص از نوع رنگی آن‌ها نیست، چون در میان این رشته‌های چوبی رنگارنگ صدها بلکه هزاران فرصت تولیدی و شغلی نهفته که ایران نزدیک به چهار دهه است تجارب قابل قبولی در این زمینه به دست آورده، اما به دلیل کم توجهی برخی مسئولن به نوعی از اوایل دهه نود شمسی وارد کننده این نوع لوازم‌التحریر شده و میلیاردها ریال سرمایه‌گذاری و هزاران فرصت شغلی را از دست داده است.  به صورتی که براساس آمارهای موجود گمرک جمهوری اسلامی ایران تنها از شهریور 1393 تا مهرماه 94 نزدیک به یک میلیون و هفتصد هزار قراص (144 عدد) مداد از مقاصد مختلف جهان وارد ایران شده که با توجه به ابعاد بسته بندی و فضای مورد نیاز این حجم واردات درواقع 130 کانتینر 40 فوت مداد وارد شده است.

دست‌اندرکاران صنفی و حتی کارشناسان اقتصادی براین باورند که در صورت توجه مسئولان به تولید اینگونه محصولات نه تنها ایران می‌تواند صادر کننده مداد رنگی در منطقه باشد بلکه به نوعی امکان تبدیل شدن به پایگاهی برای تامین نیازهای برندهای معتبر بین المللی در بازار‌های دیگر نقاط دهکده جهانی نیز باشد که این روند سرمنشاء ارزآوری و اشتغال می‌شود.

تنها سه تولید کننده فعال داریم

سید ضیاء الدین جلالیان، مدیرعامل شرکت پاس مداد درباره تعداد کارخانه‌های تولیدی مداد رنگی در ایران به فرصت امروز گفت: بطور کلی اکنون سه شرکت تولیدی مدادهای چوبی در کشورمان فعال هستند که عبارتند از پارس‌مداد، زگال شمال و پارس تحریر اما نکته مهم در این زمینه بحث فعالیت فعلی این کارخانجات است.

جلالیان در ادامه ضمن تاکید بر شرایط نا مساعد این کارخانجات افزود: شاید در اوایل فعالیت هر یک از این کارخانجات که سرمنشاء اشتغالزایی گسترده‌ای برای جوانان این مرز و بوم بود. تحرک اقتصادی قابل توجهی در این مراکز دیده می‌شد؛ اما امروز با توجه به اینکه واردات به شکل گسترده در زمینه انواع لوازم التحریر صورت می‌گیرد بیشتر تولید کنندگان مدادهای رنگی شاید با کمتر از یک سوم ظرفیت تولید خود مشغول به فعالیت هستند و باقی ظرفیت تولید آنها خاک می‌خورد.

وی درباره توان تولیدی این مجموعه‌های صنعتی  تصریح کرد: در اوایل دهه هفتاد که شاید تعداد دانش‌آموزان کشورمان بسیار بیشتر از امروز در اوج خود قرار گرفته بود و میزان تولد نیز افزایش داشت؛ تولیدی‌های نام برده شده تمام نیازهای بازار داخلی را تامین کرده و هیچ وارداتی انجام نمی‌شد که این توان همین امروز نیز وجود دارد. به صورتی که نه تنها امکان تامین نیاز بازار را داریم بلکه در صورت ایجاد شرایط مناسب صادرات نیز خواهیم داشت، درحالی که امروز این روند معکوس شده و همه چیز علیه تولید است و این تعداد تولید کننده‌ای هم که درحال فعالیت هستند با توجه به سابقه و برندی که برای خود ایجاد کرده‌اند روزگار سپری می‌کنند.

فقط چوب وارد می‌کنیم

جلالیان میزان وابستگی صنعت تولید مداد رنگی ایران به خارج از مرزها را همانند دیگر تولید کنندگان مطرح جهان دانست و گفت: همانطور که برندهای معتبر جهان مثل فابرکاستل، استدلر یا دیگر برندها برای تولید نیازمند واردات چوب از جنوب شرق آسیا هستند ایران نیز فقط وارد کننده چوب از این مناطق است و دیگر هیچ نیازی به مواد خارجی نداریم.

وی با اشاره به مواد مورد نیاز تولید مداد رنگی افزود: بطور کلی موارد مورد نیاز تولید مداد رنگی، چوب، چسب، مواد رنگی (مغزی) مداد است و پس از آن برای بسته‌بندی نیازمند برخی مواد دیگری هستیم و همانطور که قبلا نیز اشاره شد تمامی این مواد به جز یک قلم که همان چوب است در بالاترین سطح استاندارد و کیفیت داخل کشورمان وجود دارد و امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به اعتقاد این مدیر صنفی کم بودن وابستگی تولید مدادرنگی ایران مزیتی قابل توجهی در رقابت بازار با برندهای خارجی است که تولید این نوع لوازم‌التحریر درصورت مهیا بودن تمامی شرایط و رونق اقتصادی را به صرفه کرده و ارزش افزوده قابل قبولی را برای تولید کنندگان که نزدیک به 35 درصد است، به ارمغان خواهد آورد.

فرصتی که از ایران پرکشید

این فعال صنفی در ادامه با تاکید بر توان تولیدی کشورمان افزود: مجموعه پارس مداد چندین سال تحت لیسانس فابرکاستل مدادهای سوسمار نشان را تولید و روانه بازار می‌کرد و یکی دیگر از کارخانه‌های کشورمان تولید کننده مدادهای استدلر در کشورمان بود که بیانگر توانمندی و استاندارد موجود ایران در این زمینه است. بنابراین کیفیت و توانمندی تولید‌‌ ما در زمینه مدادهای رنگی آنچنان است که چندی پیش مدیرعامل برند معتبر فابر کاستل که سرزده از مجموعه تولیدی پارس مداد بازدید انجام داد به صراحت اعلام کرد : « باور نمی‌کنم خارج از خاک آلمان بتوان مداد رنگی با این کیفیت تولید کرد».

جلالیان گفت: همین توانمندی باعث شده بود تا برندهای معتبری چون استدلر و فابر کاستل برای عقد قرارداد تولید برندهایشان در ایران پیشگام شوند اما به ناگاه با آزاد شده واردات کالاهای گروه دهم، این فرصت از ایران پرکشید. به صورتی که  این تولید کنندگان می‌توانستند با استفاده از قانون یاد شده به راحتی ارزش افزوده تولید مداد رنگی و ایجاد شغل را داخل آلمان نگهدارند و به جای سفارش دادن به تولید کنندگان ایرانی محصول نهایی را به کشورمان صادر کنند، درحالی که اگر مسئولان به این نکته توجه می‌کردند نه تنها اشتغال ایجاد می‌شد بلکه ایران می‌توانست برندهای یاد شده را به دیگر کشورها نیز صادر کند.

مدیرعامل پارس مداد موضوع صادرات مداد رنگی را در کشورمان بسیار کمرنگ دانست و تصریح کرد: با توجه به اینکه هیچ حمایت اصولی یا مناسبی دراین زمینه از سوی مسئولان نمی‌شود، امروز صادرات نداریم به جز مواردی که بازرگانان کشورهای عراق و افغانستان یا برخی از کشورهای آسیای میانه به صورت موردی از بازار ایران به صورت موردی خرید کرده‌اند.

بهترین تجهیزات نصب شده را داریم

وی درباره تجهیزات مورد نیاز تولید مداد رنگی به فرصت امروز گفت: اگر به دنبال راه اندازی یک خط تولید اصولی و همچنین قابل اعتماد هستیم بهترین گزینه این است که از ماشین‌ آلات اروپایی استفاده کنیم دقیقا اتفاقی که اکنون در کارخانه پارس مداد افتاده است یعنی خط تولید پارس مداد همان خط تولید برند معتبر خود آلمان است و به همین دلیل بهره‌وری بالایی در این زمینه وجود دارد. درحالی که اگر به سراغ ماشین‌آلات چینی برویم باید منتظر کیفیت پایین‌تری باشیم.

به گفته این فعال صنفی دستگاه‌های برش، پرس، پلیش، بسته بندی از جمله تجهیزات اولیه مورد نیاز در این نوع تولید است و اگر کارگاهی تصمیم به تکمیل خط تولید داشته باشد می‌تواند برای بسته بندی دستگاه چاپ نیز داشته باشد، اما اغلب کارخانجات ایرانی با استفاده از امتیازات برون‌سپاری بخصوص در شرایط فعلی اقتصاد بسته‌های کاغذی یا فلزی خود را تامین می‌کنند.

گفت‌وگو با مدیر کل مدیرکل موزه ها و اموال منقول تاریخی فرهنگی

سوژه‌ای برای سرمایه‌گذاری پویا

نویسنده: شیدا رمزی

بدون تردید هر یک از ما تجربه بازدید حداقل از یک موزه را داشته و بارها خاطراتش را مرور کرده‌ایم، که بیانگر اهمیت فرهنگ در زندگی هریک ازماست. اما آیا این اماکن قابلیت خصوصی شدن یا ورود سرمایه‌های بخش خصوصی را داشته و می‌توانند به محلی برای سرمایه‌گذاری پویا تبدیل شوند؟

بد نیست بدانیم قبل از اینکه برای رسیدن به پاسخ این سئوال وارد بحث با یکی از مقام‌های مسئول در این زمینه بشویم بطور کلی پیدایش موزه از طریق جمع‌آوری اشیاء قدیمی به وسیله افراد ثروتمند و شخصی بوده است. بنابراین به نوعی ریشه اغلب موزه‌ها همان داشته‌های خصوصی افراد بوده که کم کم با تغییر سبک زندگی و همچنین متمدن شدن بشر در قالب موزه‌های عمومی و خصوصی کنار یکدیگر مشغول ارایه خدمات به علاقمندان هستند.

محمد‌رضا کارگر، مدیرکل مدیرکل موزه‌ها و اموال منقول تاریخی فرهنگی کشور، بطور کلی سرمایه‌گذاری در موزه‌های خصوصی سوژ‌ه‌ای‌ است که در کشورهای خارجی مورد استقبال قرار گرفته و اکنون در کشورمان بخصوص از ابتدای دهه 90 به صورت گسترده‌ای روبه رشد بوده‌‌اند و بیانگر جذابیت این نوع سرمایه‌گذاری برای علاقمندان بوده است هرچند این نوع سرمایه‌گذاری نه برای کسب درآمد بلکه برای بُعد فرهنگی آن است.

محمدرضا کارگر در ادامه  با اشاره به اینکه بر اساس وظایف سازمان میراث فرهنگی، بخش اعظمی از فعالیت‌های اداره کل موزه‌ها به حمایت از بخش خصوصی در راه اندازی موزه اختصاص دارد افزود: با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید و اتخاذ سیاست‌های جدید در اداره کل موزه ها تسهیل در روند صدور مجوز و حمایت از موزه داری بویژه ایجاد موزه های بخش خصوصی افزایش یافته است.

آمارها چه می‌گویند

این مقام مسئول درباره تعداد کل موزه‌های فعال کشورمان گفت: اکنون بطور کلی 550 موزه در بخش‌های مختلف در کشور فعالیت می‌کنند و در حال حاضر 61 موزه خصوصی فعال در کشورمان مشغول ارایه خدمات به علاقمندان هستند اما نکته جالب این است که 40 موزه از تعداد کل موزه‌های خصوصی کشورمان از سال 1392 تا کنون افتتاح شده‌اند. که حکایت از رشدی معادل بیش از 45 درصدی حضور سرمایه‌های خصوصی در این بخش از  اقتصادکشورمان است.

کارگر درباره چگونگی دریافت مجوزهای مورد نیاز مجموعه‌دارها برای افتتاح موزه گفت: به تمام علاقمندان توصیه می‌کنیم برای اینکه بتوانند از تمامی حمایت‌های معنوی و مالی قانونی سازمان‌ میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و دیگر نهادهای مربوطه برخوردار باشند بهتر این است که نسبت به ثبت مجموعه‌های خود اقدام نمایند، حتی اگر قصد به نمایش‌گذاشتن آنها را نداشته باشند، چون شرایط کار بسیار ساده است و افراد می‌توانند در کمترین زمان نسبت به دریافت مجوزهای لازم اقدام کنند.

به گفته وی کافی است متقاضی یک مجموعه تاریخی یا ارزشمند را به مقام‌های مسئول معرفی نماید تا این مجموعه از سوی کارشناسان مربوطه مورد ارزیابی قرار گرفته و پس از  تایید نسبت ثبت اشیاء و صدور مجوز برای آنها اقدام شود به این ترتیب حمایت‌های معنوی و مادی سازمان و نهادهای مرتبط دیگر شامل حال آن مجموعه خواهد شد.

مدیرکل موزه‌ها و اموال منقول تاریخی فرهنگی در ادامه افزود: پس از این روند اگر فرد علاقمند به افتتاح موزه باشد لازم است یک مکان برای موزه معرفی نماید که می‌تواند متناسب با اشیاء معرفی شده از یک اتاق 12 متری تا یک منطقه بزرگ باشد. البته برای این اماکن استیجاری بودن یا مالکیت تفاوتی ندارد ولی بهتر است برای افتتاح موزه خصوصی محلی به صورت مالکیت از سوی متقاضی ارایه شود چون جابجایی آثار یا مجموعه‌ها علاوه بر هزینه‌بر بودن می‌تواند برای سلامت اشیاء مخاطره آمیز باشد.

کارگر درباره مدت اعتبار مجوزهای صادر شده اینگونه توضیح داد که در ابتدای امر پس تمام شدن مراحل ثبت و صدور مدارک، مجوزی شش‌ماهه برای متقاضی صادر خواهد شد و پس از افتتاح و راه‌اندازی موزه بازرسان با بررسی روند مدیریت و اداره موزه یا فعالیت آن مجوزی دائمی برای آن صادر می‌کنند.

این درحالی است که این مقام مسئول تاکید کرد: متقاضیان باید در نظر داشته باشند هنگام تکمیل مدارک باید یا یک کارشناس موزه دار به سازمان میراث فرهنگی معرفی نمایند یا اینکه خودشان در این زمینه تخصص داشته باشند.

فقط آثار درآمدزا نیست

وی با تاکید براینکه اصول احداث موزه‌های خصوصی کسب منافع مادی نیست و بیشتر افراد برای ادای دیون خود به فرهنگ جامعه اقدام به اینکار می‌کنند افزود: پس از تکمیل ساخت و دریافت تمام مجوزها حالا نوبت به بحث دودوتای هزینه‌های این اماکن خواهد رسید و با این پیش فرض که تمام موزه‌ها به عنوان اماکنی غیرانتفاعی هستند لازم است بدانیم بسیاری از موزه‌های برای تامین هزینه‌هایشان اقدام به فروش بلیت می‌کنند اما این تنها راه کسب درآمد از به نمایش‌گذاشتن اشیاء قدیمی یا مجموعه‌ها نیست، چون راهکارهای بسیار جذاب و متفاوتی در این زمینه وجود دارد.

کارگر  با اشاره به شیوه‌های مختلف کسب درآمد از افتتاح موزه‌های خصوصی تصریح کرد: موزه‌های خصوصی می‌توانند با فروش بلیت، برگزاری دوره‌های آموزشی، نمایشگاه‌های موقت، برپایی کارگاه‌های تخصصی مرمت، ایجاد فروشگاه محصولات فرهنگی یا تریا و رستوران بخشی از هزینه‌های موزه را تامین کنند.  

این مقام مسئول درباره حمایت‌های انجام شده از سوی مقام‌های مسئول برای سرمایه‌گذاران در موزه‌های خصوصی گفت: همانطور که قبلا نیز اشاره شد اکنون دولت در حمایت از این نوع سرمایه‌گذاری یعنی افتتاح موزه‌های خصوصی اراده‌ای راسخ دارد به همین دلیل مشوق‌های قابل توجهی برای این افراد در نظر گرفته شده که علاوه بر تسهیلات نقدی می‌توان به به تجهیزات دکوراسیون، ایمنی، نورپردازی، اقدامات مرمتی و ... اشاره کرد.

امکان برآورد سرمایه نیست

مدیرکل موزه‌ها و اموال منقول تاریخی فرهنگی درباره میزان سرمایه‌ اولیه برای افتتاح یک موزه به خبرنگار ما گفت: با توجه به اینکه تمامی آثار ارایه شده برای افتتاح یک موزه دارای ارزش بسیار بالای معنوی و مادی هستند هرگز نمی‌توان گفت مثلا برای افتتاح یک موزه ده میلیون تومان سرمایه مورد نیاز است، اما نباید فراموش کنیم مهمترین هزینه برای مجموعه‌داران و صاحبان موزه‌های خصوصی مربوط به ملک و محل موزه است و باید برآورد قیمتی با توجه به ابعاد، شهر مورد نظر و همچنین موقعیت جغرافیایی در آن شهر است.

کارگر، با تاکید براینکه بسیاری از هزینه‌های دکوراسیون و حفاظتی از سوی نهادهای مربوطه برای موزه‌های دارای مجوز درنظر گرفته شده است تصریح کرد: همانطور که می‌دانید موزه‌دار تمامی اشیاء داخل موزه را دقیقا مثل فرزندانش نگهداری می‌کند به همین دلیل برای نگهداری بهتر از تمام اشیاء نگران هزینه‌ها نیست و هرآنچه در توان داشته باشد را هزینه می‌کند چون بسیاری از صاحبان موزه‌های خصوصی می‌خواهند جاودانه باشند. این درحالی است که برخی تجهیزات خاص مثل، نورسنج‌ها، رطوبت سنج‌ها و خنک‌کننده‌ها یا گرم‌کننده‌ها نیازمند هزینه‌های قابل توجهی هستند که این هزینه‌ها اغلب از سوی سازمان‌ها و نهادهای مربوطه تامین می‌شوند و بخشی از آنها بلاعوض خواهد بود.

اصفهان و تهران رکورد دارند

به گفته این مسئول تهران و اصفهان رکوردار بیشترین موزه‌های خصوصی در کشور هستند اما باقی موزه‌های خصوصی در استان‌های دیگر پراکنده شده‌اند که عبارتند از: موزه حکیم نظامی آستارا با محوریت پیشینه تعلیم و تربیت، موزه حرم در آستانه اشرفیه با رویکرد ارائه نفیس ترین نسخ خطی قرآنی، اسناد و دست نوشته‌های علما و بزرگان دینی استان گیلان، موزه قاجار با نمایشگاهی از آثار توقیفی در ارومیه، بخش دوم موزه مینو دشت استان گلستان با موضوع مردم شناسی، موزه پول و تمبر موسوی در کرج با تمبرهایی از جنگ جهانی اول تا دوره قاجار و موزه علوم تاریخ طبیعی در خراسان رضوی است.

باکس

مراحل تاسیس موزه های خصوصی و مشارکتی

مراحل تاسیس موزه های خصوصی

برای تأسیس موزه های خصوصی مراحل زیر طی خواهد شد:

1.        درخواست مکتوب تأسیس موزه از سوی درخواست کننده ایجاد موزه خصوصی

2.        بررسی درخواست تأسیس موزه های خصوصی از سوی کارشناسان سازمان

3.        تنظیم طرح محتوایی موزه طبق فرم پیوست  با همکاری کارشناسان سازمان یا انتخاب مشاور از سوی متقاضی

4.        تأیید استان و ارائه به اداره کل موزه های سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور جهت بررسی و اعلام نظر

5.        صدور مجوز تأسیس موزه از سوی سازمان

 شرایط لازم برای متقاضیان تأسیس موزه های خصوصی:

1.        دارا بودن مکان مناسب جهت تبدیل به موزه (مکان تحت تملک متقاضی بوده یا درصورت استیجاری بودن حداقل تا 50 سال آینده مکان موزه تغییر نیابد.

2.        متقاضی باید دارای تجربه کاری یا تحصیلات آکادمیک در زمینه مرتبط با موضوع موزه مورد درخواست باشد.

3.        در اختیار داشتن حداقل 100 شیء تاریخی ـ فرهنگی مرتبط با محتوای موزه مورد تقاضا

4.        بکارگیری حداقل یک کارشناس موزه دار

 مراحل تاسیس موزه های مشارکتی

برای تأسیس موزه های مشارکتی مراحل زیر طی می گردد :

1.        بررسی و اعلام نظر در خصوص اماکن جدید و مکانهای تخصیص یافته به موزه ها توسط سایر ارگانها از حیث فرآیند بهره برداری از آنها

2.        برگزاری جلسات مرتبط در خصوص تغییر کاربری مکان پیشنهادی برای موزه و طراحی ها و ...

3.       تنظیم تفاهم نامه موزه های مشارکتی و مشخص نمودن مسؤولیتها و تعهدات طرفی

4.       تهیه طرح محتوایی موزه  مورد تفاهم و اخذ مجوز تأسیس موزه

5.       برنامه ریزی و نظارت بر روند اجرای پروژه توسط اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان

6.       تهیه طرحهای معماری داخلی ، الکتریکال و مکانیکال موزه

7.       تشکیل پرونده و بایگانی تمامی اطلاعات، اسناد و نقشه های پروژه

8.        تجهیز موزه از محل اعتبارات ملی و استانی

9.       فراخوان جمع آوری و تهیه اشیای مورد نیاز براساس نوع موزه بر اساس مفاد تفاهم نامه

10.   ساماندهی ، ثبت و آماده سازی اشیاء جهت نمایش در موزه

11.   چیدمان اشیاء و موزه آرای

12.     بهره برداری از موزه توسط ارگان مشارکت کننده با نظارت سازمان به همراه بازدیدهای دوره ای از گردش کار موزه