اعتماد زیربنای برندسازی بانک ها

شاید جزو حقوق بگیران دولتی یا خصوصی هستید و بدون درنظر گرفتن هیچ امتیازی برای دریافت حقوق و مزایای خودتان مجبور به افتتاح حساب در بانکی خاص شده اید اما جای تردید نیست که وقتی صحبت از دودوتا چهارتای حساب پس انداز شخصی به میان می آید نحوه انتخاب و حتی برتریهای متفاوتی مقابل چشمان شما قرار خواهد گرفت و نمی توانید به آنها بی توجه باشید، چون می خواهید سرمایه زندگی خودتان را به شعبه ای بسپارید و با خیال راحت به منزل بروید.

همه ما بدون تردید حداقل روزی یک بار از خدمات بانکی استفاده می کنیم یا در دنیای حقیقی و یا از درگاه مجازی؛ اما یک نکته در تمامی انها مشترک است و نمی توان بدون درنظر گرفتن آن هیچ فعالیت بانکی را رقم زد. در حالی که تمام مقام ها و مسئولان بانکی برای به حداکثر رساندنش همواره در تلاش هستند و گاهی هم بهای سنگینی برایش می پردازند.

بله؛ درست دریافتید صحبت از «اعتماد»  یا همان پاشنه آشیل بانکداری است و بس نه از نرخ بهره بانکی و سود تسهیلات . سرمایه ای بانک ها بیشتر از هرچیزی در کوشه و کنار دنیای تجارت به دنبال آن هستند و گاهی اوقات به همین دلیل جزو پر مخاطبین بانکهای جهان شناخته می شوند هرچند سود سپردهایشان کم باشد و کمتر به پرداخت تسهیلات توجه کرده باشند.

از سوی دیگر حتی با اندک اطلاعی از سیستم بانکداری می دانیم، یکی از اصول اولیه بانکداری مربوط به روند اعتماد سازی برای جذب سرمایه های سرگردان منطقه است و می توان آن را سنگ بنای موفقیت یا عدم موفقیت بانک دانست؛ در حالی که گاهی اوقات تصمیم هایی دور از انتظار می تواند دومینوی نابودی را برای سیستم مالی به حرکت درآورد و در انتهاب به نابودی بکشاند.

به هر حال امروزه اعتماد سازی نمادی از برندسازی بانک هاست و این موسسات مالی برایش دست به هر کاری می زنند و اولین پله حفظ اسرار و هویت مشتریانشان است؛ هرچند طبق قانون و در برخی شرایط خاص این روند شکل دیگری به خود می گیرد ولی در مسایل عادی و خارج از اما و اگرها، این بانک ها هستند که درواقع با حفظ حریم خصوصی مشتریان خود می توانند با روند روبه رشد سرمایه ها نزد شعب خود بهرمند شوند که شاهد مثال آن را می توان بانک های سوئیس دانست.

این در حالی است که علی رغم اهمیت اعتمادسازی در نظام بانکی بین المللی ، نظام بانکی کشورمان خواسته یا ناخواسته امروزه پاشنه آشیل صنعت بانکداری را نادیده گرفته و در کوران اما و اگرهای یارانه ای ممکن است دچار بزرگترین خطای اقتصادی شود و زمینه ساز از دست دادن سرمایه ای کلان نه از نظر مادی بلکه از نظر معنوی باشد که در نهایت به بحرانی اقتصادی نیز گرفتار خواهد شد.

پس بجاست که مسئولین بانک ها و البته در راس آنها بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران با استقلال کامل در این زمینه تصمیم گیری کند و جلوی بی اعتمادی صاحبان حساب به نظامی مالی و پولی کشور را بگیرد چون در غیر این صورت دوباره سیلی از سرمایه های سرگردان روانه بازار خواهد و معلوم نیست کجا به آرامش خواهد رسید و زیربنای کدام بخش را به ویرانه ای غیر قابل آبادی تبدیل می کند؟