صنعت گردشگری یا همان صادرات نامرئی همواره در کشورهای گردشگرپذیر مشغول رشد و شکوفایی شاخه های جدیدی از گشت و گذار و جاذبه سازی است اما مهمترین سوژه گردشگری که امروزه بسیاری را در گوشه و کنار جهان به خود مشغول کرده است گردشگری در دل طبیعت و اقامت در مناطق روستایی است.
ساده زیستی و البته محیط آرام و بدون آلودگی روستاها به عنوان پناهگاهی بسیار مناسب برای گردشگران خسته از هیاهوی شهرها و زندگی دیجیتالی آنهاست که بسیاری از فعالان عرصه گردشگری هم اکنون روی آن سرمایه گذاری کرده اند و میلیون ها گردشگر سراسر جهان از این خدمات استفاده می کنند.
این نوع از گردشگری می تواند سالانه میلیون ها دلار درآمد ارزی و البته اشتغالزایی فراوانی در کشورهای مختلف ایجاد کند و ایران هم به عنوان کشوری که دارای چهارفصل است به عنوان یکی از منحصر بفردترین کشورها در این زمینه خواهد بود.
هرچند تا کنون مسئولان گردشگری کشورمان به این نوع گردشگری بی توجه بوده و گاهی اوقات از موج مهاجرت روستائیان به شهرها نگران هستند اما می توان به این نکته اشاره کرد که روش از سفر و سیاحت می تواند زندگی دوباره را به مناطق مختلف روستایی به ارمغان آورد و باعث ایجاد نشاطی مضاعف در مناطق روستایی کشورمان باشد.
تنوع اقوام و البته آداب و رسوم روستای کشورمان که هر کدام می تواند نمادی از تمدن و البته توسعه کشورمان باشد در این بین به عنوان جاذبه ای بسیار دلچسب برای گردشگران داخلی و خارجی ایران خواهد بود که در صورت سرمایه گذاری روی آنها می توان به ایده آلی از زندگی روستایی رسید و دیگر نگران مهاجرت روستان به شهرهای بزرگ در جستجوی کار نبود .
هستند افرادی که به نوع گردشگری خرده گرفته و آن را برای منابع و البته محیط زیست اطراف روستاها مضرر می دانند اما می توان با استفاده از تجربه کشورهایی مثل ترکیه ، سوئیس و استرالیا که در این صنعت پیشگام بوده و نامی خوش از خود برجای گذاشته اند بهرمند شد و زمینه ای برای توسعه روستاها و البته زنده نگهداشتن خرده فرهنگ ها و البته آداب سنتی آنها شد .
بدون تردید این نوع گردشگری از گذشته های دور در کشورمان به واسطه گلگشت های معروف خودمانی جایگاهی ویژه داشته است اما اگر قصد پذیرایی از انبوه گردشگران را داشته باشیم باید زمینه فرهنگی و البته زیرساخت های لازم را در روستاهای هدف گردشگری کشورمان مهیا کنیم تا دوباره شاهد اتفاقی مشابه که در روستای ابیانه امسال رخ داد نباشیم.
اگر مسئولان گردشگری کشورمان به همکاری مسئولان بخش و دهداری ها بتوانند امتیاز پذیرایی از گردشگران خارجی و داخلی را به روستاییان در محیط گرم زندگی خود بیاموزند هیچ جای تردید نیست که مهمانوازی و خونگرمی ما ایرانیان کار خود را کرده و شاهد ظهور بخش بسیار پررونق گردشگری در کشورمان خواهیم شد که البته نمونه های بسیاری هم اکنون در استان فارس و مازندران موجود است که به جاست مسئولان با معرفی آنها دیگر روستائیان ایران را نیز به این امر تشویق کنند. به هر حال هنوز روستاهای ایران در صنعت گردشگری ایران گمنام باقی مانده اند در حالی که هر یک از این روستاها خود می تواند جاذبه ای منحصر بفرد در صنعت گردشگری کشورمان باشد و زمینه اشتغالز و البته درآمد ساکنان آن مناطق باشد.