نویسنده: عماد عزتی
پس از کنفرانس خبری مسئولان سیاست خارجی کشورمان با نمایندگان 1+5 در لوزان نه‌تنها افق‌های تازه‌ای در سیاست‌های خارجی ایران با دیگر کشورها نمایان شد، بلکه فعالان اقتصادی نیز بارقه‌هایی از توسعه اقتصادی و رونق کسب و کارشان را در آن دیدند.
این در حالی است که در اولین روزهای پس از این کنفرانس خبری یکی‌یکی از اعضای تجاری کشورهای مختلف برای بررسی اوضاع و ایجاد ارتباط با تجار ایرانی وارد کشورمان شدند؛ حضوری دلچسب برای اقتصاد ایران که نیازمند تامین منابع مالی گسترده در راستای توسعه خود است، اما در این بین یک نکته مشهود است که ایران هم‌اکنون به سرمایه‌های خارجی نیازمند است یا به سرمایه‌های ایرانی خارج از کشور؟
سؤالی که می‌توان پاسخ را عناوین گزارش‌های خبری از حضور این افراد یعنی تجار خارجی در کشورمان یافت، چون علی‌رغم این‌که این هیات‌ها به عنوان سرمایه‌گذار معرفی شده‌اند، همه به دنبال یافتن بازار هدف مناسب برای فروش محصولاتشان بوده و خبری از سرمایه‌گذاری در صنعت ایران نیست. گرچه برخی معتقدند این ارتباط می‌تواند زمینه ورود فناوری‌های نوین باشد، اما شواهد از این قرار است که پس از رفع تحریم‌ها یکجانبه غرب علیه ایران، کشورمان به یکباره با موجی از واردات روبه‌رو خواهد شد که نه‌تنها مفید نیست، بلکه منابع ارزی ایران را که می‌تواند صرف زیرساخت‌های کشور شود را به نابودی خواهد کشاند، حال آن‌که راه دومی در این زمینه موجود است.
راهی که کشور چین در اوایل دهه 80 میلادی آن را بخوبی تجربه کرده و هم‌اکنون از منابع آن بهره‌مند شده است، چون این کشور نه از تجار خارجی بلکه از سرمایه‌های خارج از کشور چینی‌ها استقبال کرد؛ سرمایه‌ای که براساس آمار در آن زمان 80 درصد از منابع خارجی را وارد اقتصاد چین کرد.
پس بجاست حالا که تقریبا 5 میلون ایرانی با سرمایه‌ای بالغ بر یک تریلیون دلار می‌توانند با آشنایی کامل به فرهنگ و اقتصاد کشورمان، زمینه رشد و شکوفایی منابعی را برای وطن خود به ارمغان آورند نه به امید واردات کالا برای ورود تکنولوژی باشیم؛ بلکه با سرمایه ایرانی بتوانیم منافع و نیازهای اقتصاد این سرزمین را فراهم کنیم، چون این سرمایه می‌تواند زمینه‌ای برای حضور سازنده سرمایه‌های خارجی باشد.