گزارش فرصت امروز از بازار مناسب تولید جوراب

کشبافی قابل اعتماد برای سرمایه گذاری

نویسنده: شیدا رمزی

هر روز صبح هنگام لباس پوشیدن برای رفتن به سرکار بدون تردید کشوی لباس‌های خودتان را باز می‌کنید و با انتخاب یک جفت جوراب مناسب و همرنگ دیگر لباس‌هایتان آماده خروج از منزل می‌شوید بی آنکه زیاد توجهی به اقتصاد پنهان در این جفت جوراب داشته باشید. اقتصادی که می‌تواند زمینه ساز اشتغالزایی و همچنین صادرات گسترده محصولات باشد.

به راستی پاسخ تولید

محمد کمال آبادی، بدیر اجرایی اتحادیه تولید کنندگان و فروشندگان کشباف، جوراب و کاموای تهران با اشاره به تنوع موجود در تولیدات بازار جوراب به فرصت امروز گفت: خوشبختانه با توجه به ورود ماشین‌آلات مناسب و البته تخصص تولید کنندگان ماهر در این زمینه امروز در زمینه تولید جوراب مشکلی در کشورمان نداریم و می‌توانیم در صورت فراهم شدن شرایط و زیرساخت‌ها به صادرات نیز فکر کنیم.

کمال‌آبادی در ادامه افزود: با توجه به آماری که در اختیار داریم چیزی حدود 1100 واحد جواز دار و مجاز در این صنف مشغول به فعالیت هستند ولی آنچه باعث نگرانی فعالان صنف و خود اتحادیه شده است حضور گسترده تولید کنندگان زیرپله‌ای در این بازار است. چون این تولید کنندگان از آنجا که هزینه‌های قانونی را به دولت و ارگان‌های مربوطه نمی‌پردازند می توانند محصولات خود را ارزان‌تر از آن گروه که قانونی فعالیت می‌کنند روانه بازار مصرف کنند و همین امر می‌تواند زمینه حذف تولید کنندگان بنام را ایجاد کند.

این مقام صنفی که آمار دقیقی از میان تقاضای خرید و گردش مالی این صنعت در کشورمان ندارد تصریح کرد: شاید برای رسیدن به آمار تولید بتوانیم براساس خطوط تولید نصب شده اقدام کنیم اما با توجه به اینکه امروز رکود بر اقتصاد کشورمان حاکم شده بیشتر واحدهای تولیدی با بخشی کوچکی از توان تولیدی خود مشغول فعالیت هستند بنابراین میزان تولید را نمی‌توانیم داشته باشیم ولی با درنظر گرفتن این برخی اطلاعات شاید بتوان حدودی درباره تولید اظهار نظر کنیم به این صورت که تقریبا 1100 واحد مجاز تولیدی داریم و هر واحد تولیدی برای ادامه فعالیت اقتصادی خود حداقل به 4 دستگاه تولید نیازمند است پس امروز 4400 ماشین بافت مشغول به کار است و اگر هر ماشین در یک شیفت کاری تنها 12 جین تولید کند می‌بینیم رقم قابل توجهی جوراب روزانه تولید می‌شود.

وی در ادامه افزود:  اما اگر به آنسوی معادله یعنی جمعیت ایران به عنوان بازار هدف داخلی توجه داشته باشیم، می‌بینیم  نزدیک به 80 میلیون نفر به صورت بالقوه مخاطبان تولید جوراب در کشورمان هستند و اگر محاسبه کنیم هر فرد ایرانی تقریبا سالانه 6 جفت جوراب مورد نیازش باشد در می‌یابیم بازار بسیار بزرگ و گسترده‌ای در مقابل این صنعت قرار دارد که باید برای آن برنامه داشته باشیم.

تولید جوراب جزو مشاغل خانگی نیست

دبیر اجرایی اتحادیه تولید کنندگان و فروشندگان کشباف، جوراب و کاموا درباره موضوع سرمایه‌گذاری در این صنعت معتقد است ساده پنداشتن تولید جوراب و قرار دادن آن جزو مشاغل خانگی خطایی بزرگ بوده که متاسفانه در دوره‌های گذشته صورت گرفته و همین موضوع باعث از بین رفتن سرمایه‌های خرد و کلان گروهی که بدون هرگونه آگاهی از روند تولید جوراب پا به عرصه تولید این محصول گذاشته‌اند شده است به همین دلیل لازم است خوب دقت داشته باشیم که تولید جوراب هرچند به ظاهر ساده به نظر می‌اید اما بسیار دنیای تخصص و پر زحمتی است. به همین دلیل اگر فردی علاقمند به سرمایه‌‌گذاری در این زمینه است باید بیش از آنکه به تولید بیاندیشد مشغول بازاریابی و فروش باشد.

وی تصریح کرد: مسئولان و رسانه‌ها باید نسبت به این مهم واقف باشند که صرفا ایجاد تقاضای سرمایه‌‌گذاری در این زمینه نمی‌تواند دوای درمان بیکاری باشد چون اگر به صورت غیر حرفه‌ای سرمایه‌های خرد و کلان وارد این عرصه اقتصادی شود نه تنها خود اصل سرمایه‌ها را مورد تهدید قرار می‌دهد بلکه در آینده اقتصادی فعالان حال حاضر نیز تاثیر بسیار منفی خواهد داشت پس بهتر است درباره اهمیت و نحوه سرمایه‌‌گذاری این صنف علمی و حساب شده سخن گفت تا علاقمندان مبادا دچار اشتباه محاسباتی شده و سرمایه‌ خود را به خطر بیاندازند.

تقاضای تشکیل پرونده روبه فزونی است

این مقام صنفی در ادامه به افزایش روند تشکیل پرونده تولید کنندگان برای دریافت جواز کسب اشاره کرد و افزود: همانطور که می‌دانید یکی از مهمترین هزینه‌های تولید مربوط به انرژی یا همان برق مصرفی دستگاه است چون یک کارگاه متوسط در طول ماه تقریبا به 3000 کیلوات برق نیازمند است و اگر کارگاه‌ها نتوانند از تعرفه برق صنعتی استفاده کنند درواقع به نوعی هزینه انرژی برایشان غیرقابل تحمل خواهد شد و در نهایت آنها را وادار به تعطیلی خواهد کرد به همین دلیل بسیاری از تولید کنندگان بدون مجوز اکنون برای دریافت پروانه کسب اقدام کرده‌اند تا بتوانند با توجه به مستند و مدارک مورد نیاز دریافت کد برق صنعتی و کاهش هزینه انرژی اقدام به تولید کنند.

کمال‌آبادی تصریح کرد: اگرچه این روند به نوعی باعث قانون‌مند شدن روند تولید جوراب در کشورمان خواهد شد اما نگرانی دیگری که ایجاد خواهد کرد مربوط به غیر متناسب بودن پراکندگی تولید و همچنین تقاضا است چون در برخی از صنایع این تجربه را داشته‌ایم که با حضور غیر اصولی سرمایه‌گذاران در آن بخش گاها کل صنف با چالش جدی مواجه شده است به همین دلیل از همین امروز برای صدور مجوزها مناسب با موقعیت جغرافیایی و نیازهای منطقه‌ای باید اقدام کنیم تا در آینده در این زمینه درگیر مشکلات نباشیم.

برای صادرات برنامه‌ای نداریم

پرویز شرافتی یکی از تولید کنندگان جوراب تهران که نخواست نامش در گزارش قید شود درباره شرایط فعلی صنف مورد نظر به خبرنگار ما گفت: امروز بسیاری از انبارها مملو از جنس شده و رکود در این صنعت باعث نگرانی برخی از تولید کنندگان شده است درحالی که بازارهای بسیار مناسبی اطراف کشورمان وجود دارد ولی متاسفانه چون تا به امروز برنامه‌ای دقیق برای صادرات نداشته‌ایم این بازارها را در اختیار تولید کنندگان ترکیه و چین قرار داده‌ایم درحالی که قبلا این بازارها متعلق به محصولات با کیفیت ایرانی بوده است.

شرافتی مهمترین مشکل تولید کنندگان در از دست دادن بازارهای صادراتی را کمبود مواد اولیه مرغوب داخل کشور دانست و افزود: این مهم که بتوانیم مواد اولیه مناسب با قیمت‌های قابل قبول را برای تولید کنندگان مهیا کنیم یکی از رموز موفقیت صادراتی است که باید خوب به آن توجه داشته باشیم ولی با توجه مشکلات تحریم‌ها و البته نوسانات قیمت ارز این امکان تا به امروز مهیا نشده و همین امر در از دست رفتن بازارهای سنتی محصولات ایران بسیار تاثیر گذار بوده است.

این فعال صنفی با ابراز خوش‌بینی درباره آینده صنف بخصوص با توجه به نیازهای داخلی تصریح کرد: شاید از دست رفتن بازارهای خارجی به نوعی برای تولید کشورمان نگران کننده بوده باشد اما نباید این نگرانی باعث دست کشیدن از تولید باشد بلکه می‌تواند از تجربه های گذشته برای پیشرف استفاده کرد. به عقیده وی بهتر است با اصلاح روش‌های بازاریابی و توجه به کیفیت بسته‌بندی ابتدا برای حضور گسترده محصولات با کیفیت در بازار داخلی برنامه ریزی کنیم و در میان مدت برای از سرگیری صادرات برنامه‌ریزی کنیم چون تقاضا همیشگی است و می‌توان با ارایه امتیازات ویژه دوباره بازار سازی کرد.